senbilirsin
New member
Claudine Gay, Eylül ayı sonlarında göreve başlama töreninde kalabalık bir dinleyici kitlesine baktı ve Harvard'ın 387 yıldır ilk siyahi başkanı olarak tarih yazmaktan duyduğu gururdan bahsetti.
Sözlerine devam etmeden önce, “Bu sahnede, bu seçkin toplulukta ve bu muhteşem tiyatroda karşınızda duruyorum” dedi ve şöyle devam etti: “'Ben başkan Claudine Gay'im diyen bir 'ilk' olmanın ağırlığı ve onuruyla.” Harvard'dan.” Üniversite.'”
Salı günü istifasının ardından ırksal konularda çok farklı konuştu. Çarşamba günü Haberler'taki bir yazısında şöyle yazdı: “Düşüşten bu yana beni devirmek için yorulmadan çalışanlar, çoğunlukla kanıtlanmış argümanlar değil, yalanlar ve ad hominem hakaretler kustular.” “Siyahların yeteneği ve mizacıyla ilgili modası geçmiş ırksal stereotipleri geri dönüştürdüler. Sahte bir kayıtsızlık ve yetersizlik söylemi yaydılar.”
Doktorun acı ve korku dolu hikayesi Gay'in kısa süreli başkanlığı intihal, adalet, Yahudi karşıtlığı ve liderlik konularındaki tartışmaları ateşliyor. Ancak özünde bu, aynı zamanda Amerika'nın kaçınılmaz ırk sorunuyla ve kimin zirveye çıkmasında ve bunların nasıl değerlendirileceğinde oynadığı rolle de ilgilidir.
Onun atanması, ülkede ırksal çeşitlilik ile akademik başarının nasıl dengeleneceğinin, kölelik ve ırkçılıkla ilgili tarih derslerinin nasıl şekillendirileceğinin ve siyahi ve yoksul öğrencilerin ihtiyaçlarının nasıl karşılanacağının tartışıldığı bir dönemde geldi.
Tıpkı Dr. Gay, Temmuz ayında Harvard'da göreve başladıktan sonra, Yüksek Mahkeme, Harvard'a karşı açılan bir davadan kaynaklanan bir kararla, kolej ve üniversitelere ırk bilincine sahip kabulleri yasakladı.
Eyalet yasama organları, Amerika'nın ırksal tarihini öğretme fırsatlarını sınırlayan yasalar çıkardı. Muhafazakar politikacılar ve aktivistler çeşitliliği, eşitliği ve katılımı teşvik eden üniversite programlarını hedef aldı ve yaklaşık 30 eyalet bu tür çabaları frenleyecek bir yasa çıkarmayı düşünüyor.
Harvard, 50 milyar dolarlık bağışıyla bu tür mücadeleleri atlatabilecek gibi görünebilir. Ancak okulun elit statüsü ve taşıdığı sembolizm, Harvard'ı ve liderliğini doğrudan mücadelenin içine çekti.
Harvard'ın önde gelen hukuk akademisyenlerinden Randall Kennedy, bir kısa mesajında şöyle yazdı: “Büyük bir üniversitenin, endişe verici derecede etkili bir yanlış bilgilendirme ve gözdağı kampanyasına karşı kendisini koruyamaması beni üzüyor.”
Dr. Gay, Harvard'ın başkanı olarak atandığında, destekçileri onu değişimin yeni ve cesur yüzü olarak selamladılar. Okul artık Haitili göçmenlerin siyahi kızı tarafından yönetilecekti; bu, ırkçılık geçmişi olan ve başkanları tamamen beyaz ve biri hariç hepsi erkek olan bir üniversiteye doğru radikal bir hareketti.
Dr. Eylül ayındaki açılış töreninde konuşan tıp öğrencisi Natalie Sadlak, Gay'in “Harvard'ın izlediği yolu özetlediğini” söyledi. Bayan Sadlak, yeni rektörün üniversitenin “geleceği ve geçmişinin bir karışımını, üniversitenin mirasının ve yeni perspektiflerin vaadinin bir karışımını” temsil ettiğini söyledi.
Ancak yeni görevinin en başından itibaren Dr. Gay yoğun bir inceleme altındaydı ve eleştirmenler onun niteliklerini, çeşitlilik ve eşitlik programlarını kabul etmesini sorgulamaya istekliydi.
Amerikan kampüslerini çeşitlendirme çabalarının muhalifleri, onun terfisine küçümseyerek tepki gösterdi. Evet, 2015'ten bu yana okulda etkili bir yönetici ve son olarak da giderek büyüyen Fen-Edebiyat Fakültesi'nin dekanı oldu. Ancak eleştirmenler onun bursunun önceki Harvard başkanlarıyla karşılaştırıldığında nispeten önemsiz olduğunu savundu.
Zaten zehirli olan karışıma ek olarak kampüs kültürü ve siyaseti konusundaki çatışma da artıyor. Ve Dr. Gay hızla düşman edindi.
2019 yılında, dekan olarak, cinsel taciz ve eğitim araştırma laboratuvarında hoş karşılanmayan bir ortam yaratmakla suçlanan Siyahi ekonomist ve MacArthur “dahi bursu” alan Roland Fryer'a iki yıl ücretsiz uzaklaştırma cezası verdi.
Üniversiteye dönmesine rağmen araştırma laboratuvarı dağıtıldı. Eleştirmenler diyor ki Dr. Gay, Dr. Fryer, liberal ortodoksluğu ihlal eden çalışmaları yayınladığı için hedef alındı.
Ayrıca Harvard'da siyah hukuk profesörü ve ceza savunma avukatı olan Ronald Sullivan'la da karşılaştı. Öğrenciler onun film yapımcısı Harvey Weinstein'ı tecavüz ve ilgili iddialara karşı temsil etme kararını protesto etmişti. Bu rolün onu bir öğrenci yurdu olan Winthrop House'un dekanı olarak görev yapmaktan alıkoyduğunu iddia ettiler.
Harvard randevusunu yenilememeye karar verdi ve Dr. Gay'in onu eleştirmesi hukuk fakültesi ve üniversitenin aşırı hassas öğrencilere boyun eğdiğini söyleyen önde gelen muhafazakarların öfkesine yol açtı.
Dr. Ancak Gay, İsrail'deki 7 Ekim Hamas saldırıları ve Gazze savaşı nedeniyle kampüsteki çatışmayı beceriksizce ele almamış olsaydı, hâlâ başkan olabilirdi. Aralık ayındaki bir kongre komitesi duruşmasında Yahudilere karşı soykırım çağrısında bulunmanın Harvard Üniversitesi Davranış Kuralları uyarınca taciz teşkil edip etmeyeceği sorulduğunda Dr. Gay kaçamak ifadeler kullandı ve hukuk dili haline geldi.
“Bağlama bağlı olarak durum böyle olabilir” dedi.
Yanlış adımları rakiplerini harekete geçirdi.
Harvard mezunu ve finansçı Bill Ackman, Sosyal medyada iddia edildi Harvard yönetim kurulu üyelerinin başkan arayışında yalnızca Dr. Gay bunun üniversitenin daha çeşitli olma hedefleriyle tam olarak örtüştüğünü düşünmüştü.
Bu filtrelemenin muhtemelen seçkin üniversitelerde yaygın olduğunu iddia etti. Böyle bir uygulamanın, “başkanlık makamı verilen ve kendilerini terazide büyük parmakları olmasaydı muhtemelen sahip olamayacakları bir rolde bulanlar için iyi olmadığını” söyledi.
Kongre duruşmasından birkaç gün sonra iddialar ortaya çıktı: Dr. Gay, bursundaki kelimeleri ve cümleleri çalıntı yaparak rakiplerini daha da cesaretlendirdi.
Eleştirel ırk teorisini muhafazakar bir miting çığlığı haline getirmeye yardımcı olan muhafazakar aktivist Christopher Rufo, “Üniversite dergisinin onu tasvir etmeye çalıştığı gibi pek de bir 'bilim adamı' değil” diye yazdı. Daha sonra ona “kurumsal gücün hizmetinde suçluluğu, utancı ve yükümlülüğü manipüle etme konusunda yetenekli, saygılı bir ırkçı” diyerek saldırdı.
Dr. Gay, intihal suçlamalarına dayanmaya çalıştı. Ancak davul sesi olarak başlayan şey, özellikle çalışmalarındaki kusurlar gün yüzüne çıktıkça göz ardı edilemeyecek yüksek sesli şüpheler korosuna dönüştü.
Harvard mezunu ve 2002 Nobel İktisat Ödülü sahibi Vernon Smith'in 21 Aralık'ta yaptığı bir açıklamada, “Gay'in Harvard'daki pozisyonunu güçlü akademik nitelikleri nedeniyle değil, çeşitlilik, eşitlik ve katılım adayı olduğu için aldığına inanıyorum” dedi. . “Bu tür bir 'yardıma' ihtiyacı olmayan pek çok başarılı siyahi insan var.”
“Bu Harvard'ın itibarını zedeliyor” dedi katma.
Doktora ne olacak? Eşcinsel mi? Harvard profesörü olarak görevine geri dönmeyi planladığını söylüyor.
O zaman bile birçok Afrikalı Amerikalının aşina olduğu bir ağırlığa sahip olabilir. O artık bir sembol; bazıları tarafından küçümseniyor, bazıları tarafından kutlanıyor; liyakat, haklar ve ırk konusunda sonu yokmuş gibi görünen hararetli bir tartışmanın ortasında kalıyor.
Sarah Mervosh Ve Dana Goldstein raporlamaya katkıda bulunmuştur.
Sözlerine devam etmeden önce, “Bu sahnede, bu seçkin toplulukta ve bu muhteşem tiyatroda karşınızda duruyorum” dedi ve şöyle devam etti: “'Ben başkan Claudine Gay'im diyen bir 'ilk' olmanın ağırlığı ve onuruyla.” Harvard'dan.” Üniversite.'”
Salı günü istifasının ardından ırksal konularda çok farklı konuştu. Çarşamba günü Haberler'taki bir yazısında şöyle yazdı: “Düşüşten bu yana beni devirmek için yorulmadan çalışanlar, çoğunlukla kanıtlanmış argümanlar değil, yalanlar ve ad hominem hakaretler kustular.” “Siyahların yeteneği ve mizacıyla ilgili modası geçmiş ırksal stereotipleri geri dönüştürdüler. Sahte bir kayıtsızlık ve yetersizlik söylemi yaydılar.”
Doktorun acı ve korku dolu hikayesi Gay'in kısa süreli başkanlığı intihal, adalet, Yahudi karşıtlığı ve liderlik konularındaki tartışmaları ateşliyor. Ancak özünde bu, aynı zamanda Amerika'nın kaçınılmaz ırk sorunuyla ve kimin zirveye çıkmasında ve bunların nasıl değerlendirileceğinde oynadığı rolle de ilgilidir.
Onun atanması, ülkede ırksal çeşitlilik ile akademik başarının nasıl dengeleneceğinin, kölelik ve ırkçılıkla ilgili tarih derslerinin nasıl şekillendirileceğinin ve siyahi ve yoksul öğrencilerin ihtiyaçlarının nasıl karşılanacağının tartışıldığı bir dönemde geldi.
Tıpkı Dr. Gay, Temmuz ayında Harvard'da göreve başladıktan sonra, Yüksek Mahkeme, Harvard'a karşı açılan bir davadan kaynaklanan bir kararla, kolej ve üniversitelere ırk bilincine sahip kabulleri yasakladı.
Eyalet yasama organları, Amerika'nın ırksal tarihini öğretme fırsatlarını sınırlayan yasalar çıkardı. Muhafazakar politikacılar ve aktivistler çeşitliliği, eşitliği ve katılımı teşvik eden üniversite programlarını hedef aldı ve yaklaşık 30 eyalet bu tür çabaları frenleyecek bir yasa çıkarmayı düşünüyor.
Harvard, 50 milyar dolarlık bağışıyla bu tür mücadeleleri atlatabilecek gibi görünebilir. Ancak okulun elit statüsü ve taşıdığı sembolizm, Harvard'ı ve liderliğini doğrudan mücadelenin içine çekti.
Harvard'ın önde gelen hukuk akademisyenlerinden Randall Kennedy, bir kısa mesajında şöyle yazdı: “Büyük bir üniversitenin, endişe verici derecede etkili bir yanlış bilgilendirme ve gözdağı kampanyasına karşı kendisini koruyamaması beni üzüyor.”
Dr. Gay, Harvard'ın başkanı olarak atandığında, destekçileri onu değişimin yeni ve cesur yüzü olarak selamladılar. Okul artık Haitili göçmenlerin siyahi kızı tarafından yönetilecekti; bu, ırkçılık geçmişi olan ve başkanları tamamen beyaz ve biri hariç hepsi erkek olan bir üniversiteye doğru radikal bir hareketti.
Dr. Eylül ayındaki açılış töreninde konuşan tıp öğrencisi Natalie Sadlak, Gay'in “Harvard'ın izlediği yolu özetlediğini” söyledi. Bayan Sadlak, yeni rektörün üniversitenin “geleceği ve geçmişinin bir karışımını, üniversitenin mirasının ve yeni perspektiflerin vaadinin bir karışımını” temsil ettiğini söyledi.
Ancak yeni görevinin en başından itibaren Dr. Gay yoğun bir inceleme altındaydı ve eleştirmenler onun niteliklerini, çeşitlilik ve eşitlik programlarını kabul etmesini sorgulamaya istekliydi.
Amerikan kampüslerini çeşitlendirme çabalarının muhalifleri, onun terfisine küçümseyerek tepki gösterdi. Evet, 2015'ten bu yana okulda etkili bir yönetici ve son olarak da giderek büyüyen Fen-Edebiyat Fakültesi'nin dekanı oldu. Ancak eleştirmenler onun bursunun önceki Harvard başkanlarıyla karşılaştırıldığında nispeten önemsiz olduğunu savundu.
Zaten zehirli olan karışıma ek olarak kampüs kültürü ve siyaseti konusundaki çatışma da artıyor. Ve Dr. Gay hızla düşman edindi.
2019 yılında, dekan olarak, cinsel taciz ve eğitim araştırma laboratuvarında hoş karşılanmayan bir ortam yaratmakla suçlanan Siyahi ekonomist ve MacArthur “dahi bursu” alan Roland Fryer'a iki yıl ücretsiz uzaklaştırma cezası verdi.
Üniversiteye dönmesine rağmen araştırma laboratuvarı dağıtıldı. Eleştirmenler diyor ki Dr. Gay, Dr. Fryer, liberal ortodoksluğu ihlal eden çalışmaları yayınladığı için hedef alındı.
Ayrıca Harvard'da siyah hukuk profesörü ve ceza savunma avukatı olan Ronald Sullivan'la da karşılaştı. Öğrenciler onun film yapımcısı Harvey Weinstein'ı tecavüz ve ilgili iddialara karşı temsil etme kararını protesto etmişti. Bu rolün onu bir öğrenci yurdu olan Winthrop House'un dekanı olarak görev yapmaktan alıkoyduğunu iddia ettiler.
Harvard randevusunu yenilememeye karar verdi ve Dr. Gay'in onu eleştirmesi hukuk fakültesi ve üniversitenin aşırı hassas öğrencilere boyun eğdiğini söyleyen önde gelen muhafazakarların öfkesine yol açtı.
Dr. Ancak Gay, İsrail'deki 7 Ekim Hamas saldırıları ve Gazze savaşı nedeniyle kampüsteki çatışmayı beceriksizce ele almamış olsaydı, hâlâ başkan olabilirdi. Aralık ayındaki bir kongre komitesi duruşmasında Yahudilere karşı soykırım çağrısında bulunmanın Harvard Üniversitesi Davranış Kuralları uyarınca taciz teşkil edip etmeyeceği sorulduğunda Dr. Gay kaçamak ifadeler kullandı ve hukuk dili haline geldi.
“Bağlama bağlı olarak durum böyle olabilir” dedi.
Yanlış adımları rakiplerini harekete geçirdi.
Harvard mezunu ve finansçı Bill Ackman, Sosyal medyada iddia edildi Harvard yönetim kurulu üyelerinin başkan arayışında yalnızca Dr. Gay bunun üniversitenin daha çeşitli olma hedefleriyle tam olarak örtüştüğünü düşünmüştü.
Bu filtrelemenin muhtemelen seçkin üniversitelerde yaygın olduğunu iddia etti. Böyle bir uygulamanın, “başkanlık makamı verilen ve kendilerini terazide büyük parmakları olmasaydı muhtemelen sahip olamayacakları bir rolde bulanlar için iyi olmadığını” söyledi.
Kongre duruşmasından birkaç gün sonra iddialar ortaya çıktı: Dr. Gay, bursundaki kelimeleri ve cümleleri çalıntı yaparak rakiplerini daha da cesaretlendirdi.
Eleştirel ırk teorisini muhafazakar bir miting çığlığı haline getirmeye yardımcı olan muhafazakar aktivist Christopher Rufo, “Üniversite dergisinin onu tasvir etmeye çalıştığı gibi pek de bir 'bilim adamı' değil” diye yazdı. Daha sonra ona “kurumsal gücün hizmetinde suçluluğu, utancı ve yükümlülüğü manipüle etme konusunda yetenekli, saygılı bir ırkçı” diyerek saldırdı.
Dr. Gay, intihal suçlamalarına dayanmaya çalıştı. Ancak davul sesi olarak başlayan şey, özellikle çalışmalarındaki kusurlar gün yüzüne çıktıkça göz ardı edilemeyecek yüksek sesli şüpheler korosuna dönüştü.
Harvard mezunu ve 2002 Nobel İktisat Ödülü sahibi Vernon Smith'in 21 Aralık'ta yaptığı bir açıklamada, “Gay'in Harvard'daki pozisyonunu güçlü akademik nitelikleri nedeniyle değil, çeşitlilik, eşitlik ve katılım adayı olduğu için aldığına inanıyorum” dedi. . “Bu tür bir 'yardıma' ihtiyacı olmayan pek çok başarılı siyahi insan var.”
“Bu Harvard'ın itibarını zedeliyor” dedi katma.
Doktora ne olacak? Eşcinsel mi? Harvard profesörü olarak görevine geri dönmeyi planladığını söylüyor.
O zaman bile birçok Afrikalı Amerikalının aşina olduğu bir ağırlığa sahip olabilir. O artık bir sembol; bazıları tarafından küçümseniyor, bazıları tarafından kutlanıyor; liyakat, haklar ve ırk konusunda sonu yokmuş gibi görünen hararetli bir tartışmanın ortasında kalıyor.
Sarah Mervosh Ve Dana Goldstein raporlamaya katkıda bulunmuştur.