senbilirsin
New member
Trabzonspor formasıyla 3 kere Muhteşem Lig, 1 sefer Türkiye Kupası’nda şampiyonluk sevinci yaşadı. Sol açıkta yaptığı birbirinden hoş hareketlerle ‘Çalımcı’ lakabını kazandı. Bordo mavililerin unutulmaz isimlerinden İskender Günen, ‘Maskesiz Sorular’a konuk oldu.
“FUTBOLUN TABİBİ İSKENDER!”
-Çocukluk senelerınız nasıl geçti? Futbol tutkunuz ne vakit başladı?
Bizim çocukluk vaktimiz şu andaki ortam üzere değildi tabi. Seni meşgul edecek uğraşlar yoktu. Ya meskende ders çalışacaksın ya da mahalleye çıkıp top oynayacaksın. Yapacak öbür bir şeyin yok. (Gülerek). Okulu seven bir çocuktum. Kendime daima amaç koyardım. Hayalim tabip olmaktı. Bunun yanında futbol oynamayı da epey seviyordum. Her gün mahalle maçları oynardık. Lise senelerımda Kastamonuspor Genç Takımı’na girdim. Liseyi bitirdikten daha sonra üniversite imtihanları başladı. Evvel tıp fakültesine giriş akabinde mühendisliğine geçiş yaptım. Bu sırada Ankara Şekerspor’da oynamaya başladım. Birtakım meslekler vardır ya…Sizi pek fazla cezbetmez. Mühendislikte beni çeken bir meslek olmadı. İkinci sınıfta üniversiteden ayrıldım. Bir sene daha Şekerspor’da oynadıktan daha sonra 1979’da Trabzonspor’a transfer oldum.
“SEVDİĞİNİZ İŞİ YAPMAK ÖNEMLİ”
-Futbolcu olma yolunda ailenizden takviye aldınız mı?
Doğduğunuz kentin futbola olan ilgisi epeyce değerlidir. Kastamonu’nun Üçüncü Lig’de gayret eden bir ekip vardı. Bu niçinle etrafımdan takviye aldığım söylenemez. Merhum babam, hangi mesleğe sevgin var ise onu yap demişti. hiç bir vakit şunu yap bunu yap formunda bir baskısı olmadı. Sonuçta her şey sevgiyle başlıyor. Şu anda dünya değişti natürel ki. Günümüzde bu işin profesyonel boyutu bana yabanî geliyor.
“BEŞİKTAŞLI YUSUF ABİ, FUTBOLU BİR DİĞER OYNARDI”
-İdolünüz var mıydı?
Biz merhum Metin Oktay ve Turgay Şerenlerle büyüdük. Örnek aldığım futbolcu ise Beşiktaşlı merhum Yusuf (Tunaoğlu) ağabeydi. O benim için farklı bir tanesiydi. Onu Ankara’daki bir Ankaragücü-Beşiktaş maçında babamla birlikte tribünden izleme bahtı bulmuştum. Yusuf abiyi, futbolu diğer türlü oynayan biri olarak görüyordum.
“DAR ALANDA ESTETİK HAREKETLER”
-Sol ayağınız adeta raket üzereydi. Estetik çalımlarınız da hala hafızalarda. Bunun için özel bir çalışmanız var mıydı?
Biz çocukken daha hayli 4’e 4 maçlar yapardık. Okulun basketbol alanlarında da tıpkı biçimde futbol oynardık. Dar alanda o maç yapmalar, topların fazlaca küçük ve naylon olması tahminen de bu tekniğimi ortaya çıkardı. Bunun farkında değildim olağan. örneğin hiç bir altyapı eğitimi almadım. Gerçek manada antrenörlerle Şekerspor’a geldikten daha sonraki süreçte bir ortada oldum.
“ADANA DEMİRSPOR’UN KAPISINDAN DÖNDÜM”
-Rahmetli Selçuk Yula ile birlikte Şekerspor’da yıldızınız parladı. Ama siz 1979’da Trabzonspor’a o ise Fenerbahçe’ye gitti. Tıpkı kadroya transfer olma talihiniz yok muydu?
Vardı…Fenerbahçe’de beraberliğimiz olabilirdi. Lakin sonuçta bu işler tercihe bağlı. Ben Trabzonspor’dan evvel Adana Demirspor’a gittim. Hatta onlarla mutabakat yaptım. Pazartesi günü imza atacaktım. Para konusunu geç… O periyodun koşullarında İkinci Lig grubu için gerçekten yeterli bir para teklifi almıştım. sonrasındasında bana haber geldi. ‘Trabzonsporlular Ankara’ya geldi, seni istiyorlar. Buraya gel.’ dediler. Ben de akşam Adana’da kaldığım otelden çıktım. Küçük bir çantam vardı. Onu alıp Ankara’ya geldim. Adana Demirspor’dan alacağım paranın dörtte birine Trabzonspor’a imza attım. O an şampiyon olmuş bir kadrosu tercih etmek bana daha mantıklı gelmişti.
“PARAYI ELİMİN KARŞITIYLA İTTİM”
-Adana Demirspor’dan ne kadar fiyat alacaktınız?
Onlarla 1.5 milyon liraya anlaşmıştım. Trabzonspor’a 450 bin liraya geldim.
“TRABZONSPOR’DA İKİ YABANCI!”
-O devir Trabzonlu olmayan siz ve Ahmet Ceyhan vardı. Sizi nasıl karşıladılar?
Sahiden birinci 6-7 ayım epey güç geçti. Saha berbattı, çamurdu… İkinci Lig’den geldiğim için fiziki manada yeterliliğim de yoktu. Ben tekniğimle öne çıkan biriyim. Fakat kuvvetli fiziğiniz yoksa bu yeteneğinizi ortaya çıkaramazsınız. Bu niçinle zorlandım. Lakin beni yabancı olarak görmediler. Kadrodaki ağabeyler takviye verdiler. Ancak o senelerda dışarıdan geldiğiniz için kendinizi kabul ettirmeniz zordu. Trabzon kenti şimdiki üzere değildi. Kendi içlerinden gelenler ön planlaydı. Şu anda ise tam aykırısı bir durum kelam konusu. Dışarıdan gelenler istek görüyor.
“BİZİMLE KİMSE BAŞ EDEMİYORDU”
-İstanbul saltanatını bitiren bu biçimdeki Trabzonspor’un muvaffakiyetinin sırrı neydi?
Çok farklı bir yapı vardı. Yenilgisi kabul etmeyen bir gruptuk. İdman maçları bile kıran kıranaydı. Fiziki manada başka gruplardan epeyce daha üst seviyedeydik. Onların bizimle baş etme talihi katiyen yoktu. Başarıyı da grup beraberliği getirdi. Sorumluluk alan oyuncu sayısı fazlacatu. Şenol Güneş, Necati Özçağlayan, Turgay Semercioğlu, Güngör Şahinkaya üzere. Bunlar 6 şampiyonluğun tamamında var olan 4 isim aslına bakarsan. Siz de bu kadronun bir parçasısınız ve o sorumluluğu almak zorundasınız. Yoksa barınamazsınız. Yetenekli olmak yetmiyordu. bu biçimde bir kadroya gitmem bana epey şey kattı. Kolay değil. Dolu dolu tam 11 yılım geçti. Tahminen Adana Demirspor’a gitseydim tıpkı gelişmeyi gösteremezdim.
“O KOŞULLARDA BÜYÜK İŞ BAŞARDILAR”
-beraber senelerca çalıştığınız merhum Özkan Sümer ile Ahmet Suat Özyazıcı için neler söylersiniz?
İkisi de fazlaca paha verdiğim hocalar. Özkan Sümer, saha içi çalışmalarıyla dikkat çekerdi. Daha 1980’li senelerda pres anlayışını bize öğretti. Vakit geçtikçe yaptığımız işin ne kadar büyük olduğunu gördük. Kornerlerde ön direk çalışmaları olmak üzere her gün daima tekrar yaptırırdı. Ahmet Suat Özyazıcı da oyuncuyu kıymetlendirme konusunda fazlaca başarılıydı. Hangi futbolcuyu nerede, ne vakit ve nasıl oynatacağını güzel bilirdi. O dönemki olumsuz şartlara ve aldıkları sayılara bakıldığında her ikisi de büyük işler yaptı.
“ÖZKAN HOCA GÜZELLİĞİMİZ İÇİN BAĞIRIRDI”
-Özkan Sümer’in katı kuralları ve cezaları meşhurmuş. Lemi Çelik, bundan dolayı canının yandığını anlatmıştı.
Evet disiplinli bir hocaydı. Ancak ortamızda abi kardeş münasebeti vardı. Hürmet da duyardık. örneğin kimi vakit epeyce fazla bağırırdı. Artık bu hali gösterme imkanınız yok tabi. Lakin bu biçimdeki toplumsal yapı öyleydi. Karşınızdaki insan da sizin gelişmesi için büyük bir savaş veriyor. Bunu gördüğünüz vakit, ‘Haa … O bizim yeterliliğimizi düşünüyor’ diyorsunuz ve olağan karşılıyorsunuz.
“VAN PERSİE ASLINDA BİTMEMİŞTİ”
-0-0 biten Türkiye-İngiltere ulusal maçında Mustafa Denizli sizi hiç alışık olmadığınız sağ kanatta oynattı. Orada oynayacağınızı öğrendiğinizde reaksiyonunuz ne olmuştu?
Futbolcu- teknik yönetici beraberliği ve inanç sorunu epey önemli. Yani bir oyuncunun performansını artıran teknik adamla olan bağıdır. kimi vakit diyoruz ya..’Bu bitmiş’. Futbolda o denli bir şey yok. Bir örnek vereyim. Dünyanın en sayılı oyuncularından Van Persie, Türkiye’ye geldi. Herkes dedi ki; ‘Bu kim ya?’ O denli değil işte… Adam istediği pası alamazsa ne yapacak? Biz olaya daima oyuncu bazında bakıyoruz. Türkiye’de futbola bakış usulünün en büyük yanlışı bu. Etraf faktörünü görmemezlikten geliyoruz.
“İNGİLİZLERE AYKIRI KÖŞE YAPTIK”
-İlk sefer sağ kanatta oynamanıza karşın uygun bir maç çıkartmıştınız?
Yalnızca ben değil ekip olarak uygunduk. Mustafa Denizli beni yanına çağırmıştı. bu biçimdelar şimdiki üzere sol ayaklıların sağda kıymetlendirilebileceği bir fikir biçimi yoktu. Benim futbol anlayışıma göre bu yanlışsız bir yaklaşım değil. Zira oyunu açmak zorundasınız. her neyse…Bu bahis teknik erkeklerin bileceği iş. Mustafa Hoca, bana dedi ki; ‘Karşında Sansom diye biri olacak. Bunun sol ayağı uygun. Fakat sağı fazlaca berbat.’ dedi. Ben de içeri girdiğim vakit adama sorun çıkaracaktım. Bunu da başardım. Yalnızca o maça ilişkin bir taktikti.
“NWAKAEME İÇİN ÖZEL MAÇA GİDERİM”
-Futbolu bıraktıktan daha sonra neler hissettiniz? Keşke daha oynasaydım dediniz mi?
Ben de o denli keşkeler yok. Yaşanır ve biter. Tabip olsaydım tahminen dünyam öbür türlü olurdu. Futbolu sevdim ben. İzleyenlere bir şeyler vermek istedim. Futbolun gösterisini severim. örneğin Trabzonspor maçına Nwkayeme’yi seyretmeye giderim. Futbolun bu biçimde fark yaratan oyunculara muhtaçlığı var. Marifetli oyuncular kaidedir. Futbol geri pas, yan pas değildir. Bunu gösteri olarak düşünmek gerekir. Beşerler olayın yalnızca parasına bakıyor. Messi’nin Ronaldo’nun paraya mı muhtaçlığı var? Hayır. Mesleğini epey seviyorlar. Futboldan daha sonra teknik adamlık yapmayı da düşündüm aslında.
“SERGEN YALÇIN’I BİLE YEDİLER”
-Ben de tam onu soracaktım. niye teknik yönetici olmayı tercih etmediniz?
Mizacım teknik yöneticiliğe uygun değil. Yapamam…İnsanın kendini bilmesi diye bir şey vardır. Kaç yüzyıl evvel adam yazmış; ‘Kendini bil.’ diye. Yönetici kimliğindeki insanların ne kadar yetersiz olduklarını gördüm. O beşerlerle bir ortaya gelmek, oturup konuşmak kolay değil. Herkes her şeyi bildiğini sanıyor. Ancak bu bu biçimde değil ki. Çok para kazanma bahtınız vardır. Paranız da vardır. Ama futbol öbür bir şey. Her şey muvaffakiyet üzerine heyeti. örneğin Abdullah Avcı’nın Trabzonspor’a birinci geldiği günden bu güne bakın.. Nereden nereye değil mi? Üzerine koya koya geldi bugünlere…Bu kolay değil. Lakin bizde yönetici kimliği her şeyi her vakit anında bekliyor. Muvaffakiyet da olacak başarısızlık ta. Sergen Yalçın, geçen dönem Beşiktaş’ta iki kupa aldı. Bu sene ne oldu? Başarısız. Çabucak yolla. Ya bu biçimde bir hakkınız yok. Bunlar futbolun ortasında var. Bırak dönemi bitirsin adam. daha sonrasında ver sonucu. Bir yıl evvelce başarıyı getirmiş. Sabret…Değiştirince ne oluyor? Birebir biçimde Fatih Terim. Tamam yanlışlar yaptı. Ancak ligi bitirmeliydi. Gelen Torrent, Türkiye’yi tanımıyor ki? Artık gel de bu zihniyetteki yöneticilerle bir ortada çalış. Bana absürt geliyor.
“BAŞARININ MİMARI ABDULLAH AVCI”
-Trabzonspor’un bugünkü muvaffakiyetinde en büyük hisse sahibi kimin?
Öncelikle teknik adam konusunda hakikat bir tercih yapıldı. Ben Abdullah Avcı’yı daha Genç Ulusal Grup hocasıyken tanıyordum. Bir defa başında bir model var. Ona nazaran oyuncu seçiyor. Trabzonspor’a geldiğinde grubun puanı epey azdı ve öncedena ekip savunmasını yerleştirmeye çalıştı. Bunu beşerler birinci etapta yanlışsız bulmadı. Zira Trabzonspor’u evvelki senelerda olduğu üzere rakibe baskı kuran, coşkulu oynayan bir ekip kimliğiyle görmek istiyorlardı. Fakat Abdullah Avcı’nın tercihi son derece doğruydu. Yavaş yavaş başındaki modeli ekibe oturttu. Takım yapılanmasını fazlaca düzgün yaptı. Hamsik üzere hem meslekli hem karakterli oyuncuları aldı. Futbolu seven oyuncuları bulmak ve bir ortada oynatmak epey değerli.
“HAMSİK, ABDULKADİR İÇİN BİR ŞANS”
-Trabzonspor tarihinde birinci defa yabancı futbolcularla şampiyon olacak. Bunun için yorumunuz nedir?
Evet, artık de yerli yok. (Gülüyor). Dünya değişti tabi…Trabzonspor’a gelen yabancılar kaliteli. O yüzden ben Abdulkadir Ömür’e diyorum ki, ‘Kendini geliştir.’ bu biçimdesi üst seviye bir oyuncu topluluğunu tekrar sıkıntı bulursun. örneğin 11 sene Napoli’de forma giyen Hamsik ile bir arada oynamak size paha katar. bununla birlikte yabancılarla rekabet etmek zorundasınız. O yüzden daima kendinizi geliştirmelisiniz. Kimi şeyler parayla satın alınamaz. İz bırakmak da kıymetlidir. Bunun için epeyce çalışmalısınız.
“BUNUN İSMİ İKİNCİ TRABZONSPOR DEVRİMİ”
-Trabzonspor’un tarihine baktığımızda Galatasaray ve Beşiktaş’a nazaran Fenerbahçe ile olan rekabeti daha çekişmeli geçiyor. Bunun niçini nedir?
Trabzonspor’un bütün şampiyonluk yarışları Fenerbahçe ile içinde geçmiştir. Yalnızca bu dönem o denli bir ortam yok. Hakikaten ortada epeyce büyük puan farkı var. Yiğidi öldür hakkını ver. Trabzonspor kolay bir iş başarmadı. Avrupa’da yer almaması avantajdı tahminen. Örneğin Beşiktaş, Şampiyonlar Ligi’nde büyük yara aldı. Trabzonspor’un bu başarısı uzun yıllar konuşulacak üzere. Nasıl Trabzonspor, 1970’lerde Türk futbolunda ihtilal yapmışsa bu da bir ihtilaldir bence. Üzerinde durulması gereken bir olay bana nazaran. bu biçimde bir muvaffakiyet yok ya…Sizin yıllardır rekabet ortasında olduğunuz İstanbul’un üç büyük grubuyla puan farkı dayanılmaz. tekrar yinelanmaz.
“BİR NUMARA ŞOTA”
-Size nazaran şimdiye kadar Trabzonspor’da forma giymiş en yeterli yabancı futbolcular kim?
Şota, Marco Aurelio, Yattara, Nwakayame ve Hamsik diyebilirim. Bunlar fark yaratan oyunculardı. Bilhassa Hamsik, tam bir önder.
“UĞURCAN’A AVRUPA YAKIŞIR”
– Kaleci Uğurcan Çakır, Avrupa gruplarının şimdiden gözdesi durumunda. Sizce teklifleri kıymetlendirmeli mi?
Katiyen Avrupa’ya gitmesini tavsiye ederim. Eksikleri bulunmasına karşın harikaya yakın bir kaleci. Kendisini geliştirebilir. Avrupa’ya giden genç oyunculara tavsiyem; ‘Türkiye’ye dönmeyin’. Buraya her vakit gelebilirsiniz. O işin kolay yanı. Bakın Merih Demiral ile Çağlar Söyüncü’ye…Bu çocuklar Türkiye’de kalsalardı baht bulabilecekler miydi? Hayır. Lakin Avrupa’da kendilerini ispatladılar. Bizim vaktimizde bu biçimde şeyleri gerçekleştirmek zordu. Genç futbolcular artık dünyanın farklı yerlerinde oynamayı hayal etmeli.
“niçin TÜRKİYE’YE DÖNDÜN OZAN?”
-Ozan Tufan, yarım dönem sonunda İngiltere’den döndü.
Ne gerek var buna. Savaşı Avrupa’da ver. Gideceğin ligi de epeyce güzel seç. örneğin İngiltere yerine Hollanda yahut Belçika’yı tercih et. Hollanda’da bir kadroya gidip orada tepeye çık, futboldan keyif al. Fenerbahçe’ye her vakit dönme talihin var.
“VAR GELDİ, HEGOMONYA BİTTİ”
-Şenol Güneş, teknik adam olarak Trabzonspor’da iki kere şampiyonluk kaçırdı fakat Beşiktaş’ta bunu başardı. Bunu neye bağlıyorsunuz?
Bana nazaran Şenol Güneş, Trabzonspor’da son derece başarılıydı. Şunu söyleyeyim; VAR sistemini eleştirsek bile bu sistemden daha sonra hiç bir şey eskisi üzere değil. Örneğin 1995-1996 döneminde VAR sistemi olsaydı Şenol Güneşli Trabzonspor şampiyon olabilirdi. Kimi konumlar işin halini değiştirebilirdi. Biz Türkiye’de neler gördük? Orta alandan penaltı veren hakemler vardı. VAR ile futbol daha yiğitçe oldu. Yanlışlara karşın her geçen gün daha düzgüne gerçek bir gidiş kelam konusu. Bundan daha sonra şampiyonlar öteki yerlerden çıkacak. O denli eskisi üzere şampiyonluklara hegomonya koyan 4 büyük grup olmayacak. Konyaspor’a bakın. Kısıtlı takıma karşın başarılılar.
“AVNİ AKER, BİZİM RUHUMUZDU”
-Avni Aker Stadı sizin için ne söz ediyor?
Onu sorma. Zira ruhum kaldı orada. En başından beri yıkılmasına karşı çıktım. Birtakım statlar bir kadrosu var eden bir güçtür, ruhtur. Avni Aker’in etraf düzenlemesi yapılabilirdi. Daha bir büyük stat inşa edip diğer yere gitmeye gerek yoktu. Sizi var eden bir yerdi orası. Beşerler yürüyerek maça geliyordu. Artık 1.5 saatte stattan çıkamıyorsunuz. Eskinin yerini değiştirme mantığını anlamak epeyce sıkıntı.
“FENERBAHÇE VE BEŞİKTAŞ DOĞRUSUNU YAPTI”
-Ali Sami Yen’de de birebiri yaşandı. Stat Seyrantepe’ye taşındı.
Yenisini yaptılar da ne oldu? Kadronun ruhu Ali Sami Yen’de kaldı. Bence Fenerbahçe ve Beşiktaş’ın doğruyu yaptı. Statlarını yenileyerek yerlerinde kaldılar.
“PROTESTO ETTİĞİNİZ YUSUF YAZICI, KULÜBÜ GÜÇLÜ ETTİ”
-Sizinki zamanınızdaki taraftarla günümüz Trabzonspor taraftar profili içinde fark var mı?
Çok fark var. Toplumsal yapı da değişti doğal. Geçmişte dışarıdan gelen futbolcular taraftarla sorun yaşardı. Artık içerden gelenler yaşıyor. Bakıyorsun çocuk bir yanılgı yapıyor. Anında eleştiriliyor. Ben oyuncuya yerli yahut yabancı gözüyle de bakmıyorum. Protesto et. Tamam…Ama yabancıyı da protesto et. Daima yerli oyunculara reaksiyon gösteriliyor. ‘Yok bundan topçu olmaz’ deniyor. Sosa ve Yusuf Yazıcı’dan bir örnek vereyim. Yusuf bir kusur yapıyor. Adeta kıyamet kopuyor. Sosa bin yanılgı yapıyor, bir şey yok. Maçı yazarken de Sosa bir şey oynamadı diyorsunuz. Olur mu o denli şey diyorlar. Zira bakış şekli o denli. Artık senin eleştirdiğin Yusuf Yazıcı, sana 16 milyon Euro para kazandırdı. Ona ne diyeceksin?
“BÖYLE MARKAJ GÖRMEDİM”
-Karşısında oynamakta zorlandığınız defans oyuncusu var mıydı?
Zorlandığım yoktu lakin Ankaragücü ile oynadığımız her maçta hudut eden biri vardı. Onun ismi da İskender (Atasoy) idi. Sağ bek ve orta saha oynardı. Tamam markaj yapsın ancak bu acayip bir markajdı. Formadan çeker, şorttan çeker… Lakin özünde güzel çocuktu.
“ONLARIN DA HEYKELİ DİKİLMELİ”
-Fenerbahçeli taraftarlar Alex’in heykelini dikti. Sizce Trabzonspor tarihinde heykeli dikilecek bir oyuncu var mı?
Ben yalnızca bir oyuncunun değil Trabzonspor’un 6 şampiyonluğunda da kimler var ise onların heykelleri dikilebilir. O senelerda üç büyük İstanbul ekiplerini geride bırakmak kolay değildi. Ayrıyeten bir yılda efsane olunmuyor. Verilen emeğe bakarım. Şenol, Turgay, Necati ve Güngör ağabeyler bütün şampiyonluklarda vardı. Onlar heykeli hak ediyor.
“KORNERDEN ASİST Mİ OLURMUŞ?”
-Unutamadığınız maç hangisi?
İnter maçı var. Galatasaray ve Fenerbahçe maçları da benim için özeldi.
-İnter’i 1-0 yendiğiniz maçta Tuncay Soyak’a asisti siz yapmıştınız.
Ben onu asist olarak saymıyorum. Yana pas vermekle asist olmaz. Kornerden topu atıyor diyorlar ki ‘asist yaptı’. Bakıyorum, nasıl bir asistmiş? Biz kaç sefer korner kullandık beşerler gol attı. (Gülerek). Kornerden asist olur mu hiç? Asist demek için ekip arkadaşını kaleci ile karşı karşıya bırakman lazım. Asist budur. Adam geliyor. Yanındakine pas veriyor. O da 30 metreden topa vurup gol atıyor. Ya bunun neresi asist?
“KENDİMİZİ DEV AYNASINDA GÖRÜYORUZ”
-Size göre Türk futbolunun en büyük sorunu nedir?
Kendimizi epeyce üst düzeyde görmek en büyük sorunlarımızdan biri. Biz daha bir şey başarmadık ki. Bu yatırımların karşılığını daha veremedik. Oyuncu gelişimlerinde de sıkıntılar yaşıyoruz. Ulusal Takım’da da istikrar yok. Tabi bu kadar yabancının olduğu yerde Ulusal Takım’ı oluşturmak kolay değil. bir daha de genç oyuncuların Ulusal Takım’daki performansını beğeniyorum. Lakin bizim insanımız daima daha uygununu istiyor. Futbolda inişler çıkışlar olabilir. Bunu olağan karşılamak gerek. Her şeye karşın omurgası olan bir Ulusal Ekip var.
KİMLİK KARTI
İsmi soyadı: İskender Günen
Doğum tarihi: 15 Ağustos 1958 (63 yaşında)
Doğum yeri: Kastamonu
Mevkii: Sol açık
Forma numarası : 11
Lakabı: ‘Çalımcı İskender’
Futbolculuk mesleği: 1975-1977 Kastamonuspor, 1977-1979 Şekerspor, 1979-1990 Trabzonspor.
Ulusal Ekip mesleği: 14 defa A Ulusal
Muvaffakiyetleri
Trabzonspor: 1979-1980, 1980-1981 ve 1983-1984 dönemlerinde Harika Lig şampiyonlukları.
1979-1980 ve 1982-1983 dönemlerinde Cumhurbaşkanlığı Kupası şampiyonlukları.
1983-1984 Türkiye Kupası şampiyonluğu.
Şu anki bakılırsavi: Sabah gazetesi spor muharriri.
“FUTBOLUN TABİBİ İSKENDER!”
-Çocukluk senelerınız nasıl geçti? Futbol tutkunuz ne vakit başladı?
Bizim çocukluk vaktimiz şu andaki ortam üzere değildi tabi. Seni meşgul edecek uğraşlar yoktu. Ya meskende ders çalışacaksın ya da mahalleye çıkıp top oynayacaksın. Yapacak öbür bir şeyin yok. (Gülerek). Okulu seven bir çocuktum. Kendime daima amaç koyardım. Hayalim tabip olmaktı. Bunun yanında futbol oynamayı da epey seviyordum. Her gün mahalle maçları oynardık. Lise senelerımda Kastamonuspor Genç Takımı’na girdim. Liseyi bitirdikten daha sonra üniversite imtihanları başladı. Evvel tıp fakültesine giriş akabinde mühendisliğine geçiş yaptım. Bu sırada Ankara Şekerspor’da oynamaya başladım. Birtakım meslekler vardır ya…Sizi pek fazla cezbetmez. Mühendislikte beni çeken bir meslek olmadı. İkinci sınıfta üniversiteden ayrıldım. Bir sene daha Şekerspor’da oynadıktan daha sonra 1979’da Trabzonspor’a transfer oldum.
“SEVDİĞİNİZ İŞİ YAPMAK ÖNEMLİ”
-Futbolcu olma yolunda ailenizden takviye aldınız mı?
Doğduğunuz kentin futbola olan ilgisi epeyce değerlidir. Kastamonu’nun Üçüncü Lig’de gayret eden bir ekip vardı. Bu niçinle etrafımdan takviye aldığım söylenemez. Merhum babam, hangi mesleğe sevgin var ise onu yap demişti. hiç bir vakit şunu yap bunu yap formunda bir baskısı olmadı. Sonuçta her şey sevgiyle başlıyor. Şu anda dünya değişti natürel ki. Günümüzde bu işin profesyonel boyutu bana yabanî geliyor.
“BEŞİKTAŞLI YUSUF ABİ, FUTBOLU BİR DİĞER OYNARDI”
-İdolünüz var mıydı?
Biz merhum Metin Oktay ve Turgay Şerenlerle büyüdük. Örnek aldığım futbolcu ise Beşiktaşlı merhum Yusuf (Tunaoğlu) ağabeydi. O benim için farklı bir tanesiydi. Onu Ankara’daki bir Ankaragücü-Beşiktaş maçında babamla birlikte tribünden izleme bahtı bulmuştum. Yusuf abiyi, futbolu diğer türlü oynayan biri olarak görüyordum.
“DAR ALANDA ESTETİK HAREKETLER”
-Sol ayağınız adeta raket üzereydi. Estetik çalımlarınız da hala hafızalarda. Bunun için özel bir çalışmanız var mıydı?
Biz çocukken daha hayli 4’e 4 maçlar yapardık. Okulun basketbol alanlarında da tıpkı biçimde futbol oynardık. Dar alanda o maç yapmalar, topların fazlaca küçük ve naylon olması tahminen de bu tekniğimi ortaya çıkardı. Bunun farkında değildim olağan. örneğin hiç bir altyapı eğitimi almadım. Gerçek manada antrenörlerle Şekerspor’a geldikten daha sonraki süreçte bir ortada oldum.
“ADANA DEMİRSPOR’UN KAPISINDAN DÖNDÜM”
-Rahmetli Selçuk Yula ile birlikte Şekerspor’da yıldızınız parladı. Ama siz 1979’da Trabzonspor’a o ise Fenerbahçe’ye gitti. Tıpkı kadroya transfer olma talihiniz yok muydu?
Vardı…Fenerbahçe’de beraberliğimiz olabilirdi. Lakin sonuçta bu işler tercihe bağlı. Ben Trabzonspor’dan evvel Adana Demirspor’a gittim. Hatta onlarla mutabakat yaptım. Pazartesi günü imza atacaktım. Para konusunu geç… O periyodun koşullarında İkinci Lig grubu için gerçekten yeterli bir para teklifi almıştım. sonrasındasında bana haber geldi. ‘Trabzonsporlular Ankara’ya geldi, seni istiyorlar. Buraya gel.’ dediler. Ben de akşam Adana’da kaldığım otelden çıktım. Küçük bir çantam vardı. Onu alıp Ankara’ya geldim. Adana Demirspor’dan alacağım paranın dörtte birine Trabzonspor’a imza attım. O an şampiyon olmuş bir kadrosu tercih etmek bana daha mantıklı gelmişti.
“PARAYI ELİMİN KARŞITIYLA İTTİM”
-Adana Demirspor’dan ne kadar fiyat alacaktınız?
Onlarla 1.5 milyon liraya anlaşmıştım. Trabzonspor’a 450 bin liraya geldim.
“TRABZONSPOR’DA İKİ YABANCI!”
-O devir Trabzonlu olmayan siz ve Ahmet Ceyhan vardı. Sizi nasıl karşıladılar?
Sahiden birinci 6-7 ayım epey güç geçti. Saha berbattı, çamurdu… İkinci Lig’den geldiğim için fiziki manada yeterliliğim de yoktu. Ben tekniğimle öne çıkan biriyim. Fakat kuvvetli fiziğiniz yoksa bu yeteneğinizi ortaya çıkaramazsınız. Bu niçinle zorlandım. Lakin beni yabancı olarak görmediler. Kadrodaki ağabeyler takviye verdiler. Ancak o senelerda dışarıdan geldiğiniz için kendinizi kabul ettirmeniz zordu. Trabzon kenti şimdiki üzere değildi. Kendi içlerinden gelenler ön planlaydı. Şu anda ise tam aykırısı bir durum kelam konusu. Dışarıdan gelenler istek görüyor.
“BİZİMLE KİMSE BAŞ EDEMİYORDU”
-İstanbul saltanatını bitiren bu biçimdeki Trabzonspor’un muvaffakiyetinin sırrı neydi?
Çok farklı bir yapı vardı. Yenilgisi kabul etmeyen bir gruptuk. İdman maçları bile kıran kıranaydı. Fiziki manada başka gruplardan epeyce daha üst seviyedeydik. Onların bizimle baş etme talihi katiyen yoktu. Başarıyı da grup beraberliği getirdi. Sorumluluk alan oyuncu sayısı fazlacatu. Şenol Güneş, Necati Özçağlayan, Turgay Semercioğlu, Güngör Şahinkaya üzere. Bunlar 6 şampiyonluğun tamamında var olan 4 isim aslına bakarsan. Siz de bu kadronun bir parçasısınız ve o sorumluluğu almak zorundasınız. Yoksa barınamazsınız. Yetenekli olmak yetmiyordu. bu biçimde bir kadroya gitmem bana epey şey kattı. Kolay değil. Dolu dolu tam 11 yılım geçti. Tahminen Adana Demirspor’a gitseydim tıpkı gelişmeyi gösteremezdim.
“O KOŞULLARDA BÜYÜK İŞ BAŞARDILAR”
-beraber senelerca çalıştığınız merhum Özkan Sümer ile Ahmet Suat Özyazıcı için neler söylersiniz?
İkisi de fazlaca paha verdiğim hocalar. Özkan Sümer, saha içi çalışmalarıyla dikkat çekerdi. Daha 1980’li senelerda pres anlayışını bize öğretti. Vakit geçtikçe yaptığımız işin ne kadar büyük olduğunu gördük. Kornerlerde ön direk çalışmaları olmak üzere her gün daima tekrar yaptırırdı. Ahmet Suat Özyazıcı da oyuncuyu kıymetlendirme konusunda fazlaca başarılıydı. Hangi futbolcuyu nerede, ne vakit ve nasıl oynatacağını güzel bilirdi. O dönemki olumsuz şartlara ve aldıkları sayılara bakıldığında her ikisi de büyük işler yaptı.
“ÖZKAN HOCA GÜZELLİĞİMİZ İÇİN BAĞIRIRDI”
-Özkan Sümer’in katı kuralları ve cezaları meşhurmuş. Lemi Çelik, bundan dolayı canının yandığını anlatmıştı.
Evet disiplinli bir hocaydı. Ancak ortamızda abi kardeş münasebeti vardı. Hürmet da duyardık. örneğin kimi vakit epeyce fazla bağırırdı. Artık bu hali gösterme imkanınız yok tabi. Lakin bu biçimdeki toplumsal yapı öyleydi. Karşınızdaki insan da sizin gelişmesi için büyük bir savaş veriyor. Bunu gördüğünüz vakit, ‘Haa … O bizim yeterliliğimizi düşünüyor’ diyorsunuz ve olağan karşılıyorsunuz.
“VAN PERSİE ASLINDA BİTMEMİŞTİ”
-0-0 biten Türkiye-İngiltere ulusal maçında Mustafa Denizli sizi hiç alışık olmadığınız sağ kanatta oynattı. Orada oynayacağınızı öğrendiğinizde reaksiyonunuz ne olmuştu?
Futbolcu- teknik yönetici beraberliği ve inanç sorunu epey önemli. Yani bir oyuncunun performansını artıran teknik adamla olan bağıdır. kimi vakit diyoruz ya..’Bu bitmiş’. Futbolda o denli bir şey yok. Bir örnek vereyim. Dünyanın en sayılı oyuncularından Van Persie, Türkiye’ye geldi. Herkes dedi ki; ‘Bu kim ya?’ O denli değil işte… Adam istediği pası alamazsa ne yapacak? Biz olaya daima oyuncu bazında bakıyoruz. Türkiye’de futbola bakış usulünün en büyük yanlışı bu. Etraf faktörünü görmemezlikten geliyoruz.
“İNGİLİZLERE AYKIRI KÖŞE YAPTIK”
-İlk sefer sağ kanatta oynamanıza karşın uygun bir maç çıkartmıştınız?
Yalnızca ben değil ekip olarak uygunduk. Mustafa Denizli beni yanına çağırmıştı. bu biçimdelar şimdiki üzere sol ayaklıların sağda kıymetlendirilebileceği bir fikir biçimi yoktu. Benim futbol anlayışıma göre bu yanlışsız bir yaklaşım değil. Zira oyunu açmak zorundasınız. her neyse…Bu bahis teknik erkeklerin bileceği iş. Mustafa Hoca, bana dedi ki; ‘Karşında Sansom diye biri olacak. Bunun sol ayağı uygun. Fakat sağı fazlaca berbat.’ dedi. Ben de içeri girdiğim vakit adama sorun çıkaracaktım. Bunu da başardım. Yalnızca o maça ilişkin bir taktikti.
“NWAKAEME İÇİN ÖZEL MAÇA GİDERİM”
-Futbolu bıraktıktan daha sonra neler hissettiniz? Keşke daha oynasaydım dediniz mi?
Ben de o denli keşkeler yok. Yaşanır ve biter. Tabip olsaydım tahminen dünyam öbür türlü olurdu. Futbolu sevdim ben. İzleyenlere bir şeyler vermek istedim. Futbolun gösterisini severim. örneğin Trabzonspor maçına Nwkayeme’yi seyretmeye giderim. Futbolun bu biçimde fark yaratan oyunculara muhtaçlığı var. Marifetli oyuncular kaidedir. Futbol geri pas, yan pas değildir. Bunu gösteri olarak düşünmek gerekir. Beşerler olayın yalnızca parasına bakıyor. Messi’nin Ronaldo’nun paraya mı muhtaçlığı var? Hayır. Mesleğini epey seviyorlar. Futboldan daha sonra teknik adamlık yapmayı da düşündüm aslında.
“SERGEN YALÇIN’I BİLE YEDİLER”
-Ben de tam onu soracaktım. niye teknik yönetici olmayı tercih etmediniz?
Mizacım teknik yöneticiliğe uygun değil. Yapamam…İnsanın kendini bilmesi diye bir şey vardır. Kaç yüzyıl evvel adam yazmış; ‘Kendini bil.’ diye. Yönetici kimliğindeki insanların ne kadar yetersiz olduklarını gördüm. O beşerlerle bir ortaya gelmek, oturup konuşmak kolay değil. Herkes her şeyi bildiğini sanıyor. Ancak bu bu biçimde değil ki. Çok para kazanma bahtınız vardır. Paranız da vardır. Ama futbol öbür bir şey. Her şey muvaffakiyet üzerine heyeti. örneğin Abdullah Avcı’nın Trabzonspor’a birinci geldiği günden bu güne bakın.. Nereden nereye değil mi? Üzerine koya koya geldi bugünlere…Bu kolay değil. Lakin bizde yönetici kimliği her şeyi her vakit anında bekliyor. Muvaffakiyet da olacak başarısızlık ta. Sergen Yalçın, geçen dönem Beşiktaş’ta iki kupa aldı. Bu sene ne oldu? Başarısız. Çabucak yolla. Ya bu biçimde bir hakkınız yok. Bunlar futbolun ortasında var. Bırak dönemi bitirsin adam. daha sonrasında ver sonucu. Bir yıl evvelce başarıyı getirmiş. Sabret…Değiştirince ne oluyor? Birebir biçimde Fatih Terim. Tamam yanlışlar yaptı. Ancak ligi bitirmeliydi. Gelen Torrent, Türkiye’yi tanımıyor ki? Artık gel de bu zihniyetteki yöneticilerle bir ortada çalış. Bana absürt geliyor.
“BAŞARININ MİMARI ABDULLAH AVCI”
-Trabzonspor’un bugünkü muvaffakiyetinde en büyük hisse sahibi kimin?
Öncelikle teknik adam konusunda hakikat bir tercih yapıldı. Ben Abdullah Avcı’yı daha Genç Ulusal Grup hocasıyken tanıyordum. Bir defa başında bir model var. Ona nazaran oyuncu seçiyor. Trabzonspor’a geldiğinde grubun puanı epey azdı ve öncedena ekip savunmasını yerleştirmeye çalıştı. Bunu beşerler birinci etapta yanlışsız bulmadı. Zira Trabzonspor’u evvelki senelerda olduğu üzere rakibe baskı kuran, coşkulu oynayan bir ekip kimliğiyle görmek istiyorlardı. Fakat Abdullah Avcı’nın tercihi son derece doğruydu. Yavaş yavaş başındaki modeli ekibe oturttu. Takım yapılanmasını fazlaca düzgün yaptı. Hamsik üzere hem meslekli hem karakterli oyuncuları aldı. Futbolu seven oyuncuları bulmak ve bir ortada oynatmak epey değerli.
“HAMSİK, ABDULKADİR İÇİN BİR ŞANS”
-Trabzonspor tarihinde birinci defa yabancı futbolcularla şampiyon olacak. Bunun için yorumunuz nedir?
Evet, artık de yerli yok. (Gülüyor). Dünya değişti tabi…Trabzonspor’a gelen yabancılar kaliteli. O yüzden ben Abdulkadir Ömür’e diyorum ki, ‘Kendini geliştir.’ bu biçimdesi üst seviye bir oyuncu topluluğunu tekrar sıkıntı bulursun. örneğin 11 sene Napoli’de forma giyen Hamsik ile bir arada oynamak size paha katar. bununla birlikte yabancılarla rekabet etmek zorundasınız. O yüzden daima kendinizi geliştirmelisiniz. Kimi şeyler parayla satın alınamaz. İz bırakmak da kıymetlidir. Bunun için epeyce çalışmalısınız.
“BUNUN İSMİ İKİNCİ TRABZONSPOR DEVRİMİ”
-Trabzonspor’un tarihine baktığımızda Galatasaray ve Beşiktaş’a nazaran Fenerbahçe ile olan rekabeti daha çekişmeli geçiyor. Bunun niçini nedir?
Trabzonspor’un bütün şampiyonluk yarışları Fenerbahçe ile içinde geçmiştir. Yalnızca bu dönem o denli bir ortam yok. Hakikaten ortada epeyce büyük puan farkı var. Yiğidi öldür hakkını ver. Trabzonspor kolay bir iş başarmadı. Avrupa’da yer almaması avantajdı tahminen. Örneğin Beşiktaş, Şampiyonlar Ligi’nde büyük yara aldı. Trabzonspor’un bu başarısı uzun yıllar konuşulacak üzere. Nasıl Trabzonspor, 1970’lerde Türk futbolunda ihtilal yapmışsa bu da bir ihtilaldir bence. Üzerinde durulması gereken bir olay bana nazaran. bu biçimde bir muvaffakiyet yok ya…Sizin yıllardır rekabet ortasında olduğunuz İstanbul’un üç büyük grubuyla puan farkı dayanılmaz. tekrar yinelanmaz.
“BİR NUMARA ŞOTA”
-Size nazaran şimdiye kadar Trabzonspor’da forma giymiş en yeterli yabancı futbolcular kim?
Şota, Marco Aurelio, Yattara, Nwakayame ve Hamsik diyebilirim. Bunlar fark yaratan oyunculardı. Bilhassa Hamsik, tam bir önder.
“UĞURCAN’A AVRUPA YAKIŞIR”
– Kaleci Uğurcan Çakır, Avrupa gruplarının şimdiden gözdesi durumunda. Sizce teklifleri kıymetlendirmeli mi?
Katiyen Avrupa’ya gitmesini tavsiye ederim. Eksikleri bulunmasına karşın harikaya yakın bir kaleci. Kendisini geliştirebilir. Avrupa’ya giden genç oyunculara tavsiyem; ‘Türkiye’ye dönmeyin’. Buraya her vakit gelebilirsiniz. O işin kolay yanı. Bakın Merih Demiral ile Çağlar Söyüncü’ye…Bu çocuklar Türkiye’de kalsalardı baht bulabilecekler miydi? Hayır. Lakin Avrupa’da kendilerini ispatladılar. Bizim vaktimizde bu biçimde şeyleri gerçekleştirmek zordu. Genç futbolcular artık dünyanın farklı yerlerinde oynamayı hayal etmeli.
“niçin TÜRKİYE’YE DÖNDÜN OZAN?”
-Ozan Tufan, yarım dönem sonunda İngiltere’den döndü.
Ne gerek var buna. Savaşı Avrupa’da ver. Gideceğin ligi de epeyce güzel seç. örneğin İngiltere yerine Hollanda yahut Belçika’yı tercih et. Hollanda’da bir kadroya gidip orada tepeye çık, futboldan keyif al. Fenerbahçe’ye her vakit dönme talihin var.
“VAR GELDİ, HEGOMONYA BİTTİ”
-Şenol Güneş, teknik adam olarak Trabzonspor’da iki kere şampiyonluk kaçırdı fakat Beşiktaş’ta bunu başardı. Bunu neye bağlıyorsunuz?
Bana nazaran Şenol Güneş, Trabzonspor’da son derece başarılıydı. Şunu söyleyeyim; VAR sistemini eleştirsek bile bu sistemden daha sonra hiç bir şey eskisi üzere değil. Örneğin 1995-1996 döneminde VAR sistemi olsaydı Şenol Güneşli Trabzonspor şampiyon olabilirdi. Kimi konumlar işin halini değiştirebilirdi. Biz Türkiye’de neler gördük? Orta alandan penaltı veren hakemler vardı. VAR ile futbol daha yiğitçe oldu. Yanlışlara karşın her geçen gün daha düzgüne gerçek bir gidiş kelam konusu. Bundan daha sonra şampiyonlar öteki yerlerden çıkacak. O denli eskisi üzere şampiyonluklara hegomonya koyan 4 büyük grup olmayacak. Konyaspor’a bakın. Kısıtlı takıma karşın başarılılar.
“AVNİ AKER, BİZİM RUHUMUZDU”
-Avni Aker Stadı sizin için ne söz ediyor?
Onu sorma. Zira ruhum kaldı orada. En başından beri yıkılmasına karşı çıktım. Birtakım statlar bir kadrosu var eden bir güçtür, ruhtur. Avni Aker’in etraf düzenlemesi yapılabilirdi. Daha bir büyük stat inşa edip diğer yere gitmeye gerek yoktu. Sizi var eden bir yerdi orası. Beşerler yürüyerek maça geliyordu. Artık 1.5 saatte stattan çıkamıyorsunuz. Eskinin yerini değiştirme mantığını anlamak epeyce sıkıntı.
“FENERBAHÇE VE BEŞİKTAŞ DOĞRUSUNU YAPTI”
-Ali Sami Yen’de de birebiri yaşandı. Stat Seyrantepe’ye taşındı.
Yenisini yaptılar da ne oldu? Kadronun ruhu Ali Sami Yen’de kaldı. Bence Fenerbahçe ve Beşiktaş’ın doğruyu yaptı. Statlarını yenileyerek yerlerinde kaldılar.
“PROTESTO ETTİĞİNİZ YUSUF YAZICI, KULÜBÜ GÜÇLÜ ETTİ”
-Sizinki zamanınızdaki taraftarla günümüz Trabzonspor taraftar profili içinde fark var mı?
Çok fark var. Toplumsal yapı da değişti doğal. Geçmişte dışarıdan gelen futbolcular taraftarla sorun yaşardı. Artık içerden gelenler yaşıyor. Bakıyorsun çocuk bir yanılgı yapıyor. Anında eleştiriliyor. Ben oyuncuya yerli yahut yabancı gözüyle de bakmıyorum. Protesto et. Tamam…Ama yabancıyı da protesto et. Daima yerli oyunculara reaksiyon gösteriliyor. ‘Yok bundan topçu olmaz’ deniyor. Sosa ve Yusuf Yazıcı’dan bir örnek vereyim. Yusuf bir kusur yapıyor. Adeta kıyamet kopuyor. Sosa bin yanılgı yapıyor, bir şey yok. Maçı yazarken de Sosa bir şey oynamadı diyorsunuz. Olur mu o denli şey diyorlar. Zira bakış şekli o denli. Artık senin eleştirdiğin Yusuf Yazıcı, sana 16 milyon Euro para kazandırdı. Ona ne diyeceksin?
“BÖYLE MARKAJ GÖRMEDİM”
-Karşısında oynamakta zorlandığınız defans oyuncusu var mıydı?
Zorlandığım yoktu lakin Ankaragücü ile oynadığımız her maçta hudut eden biri vardı. Onun ismi da İskender (Atasoy) idi. Sağ bek ve orta saha oynardı. Tamam markaj yapsın ancak bu acayip bir markajdı. Formadan çeker, şorttan çeker… Lakin özünde güzel çocuktu.
“ONLARIN DA HEYKELİ DİKİLMELİ”
-Fenerbahçeli taraftarlar Alex’in heykelini dikti. Sizce Trabzonspor tarihinde heykeli dikilecek bir oyuncu var mı?
Ben yalnızca bir oyuncunun değil Trabzonspor’un 6 şampiyonluğunda da kimler var ise onların heykelleri dikilebilir. O senelerda üç büyük İstanbul ekiplerini geride bırakmak kolay değildi. Ayrıyeten bir yılda efsane olunmuyor. Verilen emeğe bakarım. Şenol, Turgay, Necati ve Güngör ağabeyler bütün şampiyonluklarda vardı. Onlar heykeli hak ediyor.
“KORNERDEN ASİST Mİ OLURMUŞ?”
-Unutamadığınız maç hangisi?
İnter maçı var. Galatasaray ve Fenerbahçe maçları da benim için özeldi.
-İnter’i 1-0 yendiğiniz maçta Tuncay Soyak’a asisti siz yapmıştınız.
Ben onu asist olarak saymıyorum. Yana pas vermekle asist olmaz. Kornerden topu atıyor diyorlar ki ‘asist yaptı’. Bakıyorum, nasıl bir asistmiş? Biz kaç sefer korner kullandık beşerler gol attı. (Gülerek). Kornerden asist olur mu hiç? Asist demek için ekip arkadaşını kaleci ile karşı karşıya bırakman lazım. Asist budur. Adam geliyor. Yanındakine pas veriyor. O da 30 metreden topa vurup gol atıyor. Ya bunun neresi asist?
“KENDİMİZİ DEV AYNASINDA GÖRÜYORUZ”
-Size göre Türk futbolunun en büyük sorunu nedir?
Kendimizi epeyce üst düzeyde görmek en büyük sorunlarımızdan biri. Biz daha bir şey başarmadık ki. Bu yatırımların karşılığını daha veremedik. Oyuncu gelişimlerinde de sıkıntılar yaşıyoruz. Ulusal Takım’da da istikrar yok. Tabi bu kadar yabancının olduğu yerde Ulusal Takım’ı oluşturmak kolay değil. bir daha de genç oyuncuların Ulusal Takım’daki performansını beğeniyorum. Lakin bizim insanımız daima daha uygununu istiyor. Futbolda inişler çıkışlar olabilir. Bunu olağan karşılamak gerek. Her şeye karşın omurgası olan bir Ulusal Ekip var.
KİMLİK KARTI
İsmi soyadı: İskender Günen
Doğum tarihi: 15 Ağustos 1958 (63 yaşında)
Doğum yeri: Kastamonu
Mevkii: Sol açık
Forma numarası : 11
Lakabı: ‘Çalımcı İskender’
Futbolculuk mesleği: 1975-1977 Kastamonuspor, 1977-1979 Şekerspor, 1979-1990 Trabzonspor.
Ulusal Ekip mesleği: 14 defa A Ulusal
Muvaffakiyetleri
Trabzonspor: 1979-1980, 1980-1981 ve 1983-1984 dönemlerinde Harika Lig şampiyonlukları.
1979-1980 ve 1982-1983 dönemlerinde Cumhurbaşkanlığı Kupası şampiyonlukları.
1983-1984 Türkiye Kupası şampiyonluğu.
Şu anki bakılırsavi: Sabah gazetesi spor muharriri.