Emre
New member
Eczanede Çay Ağacı Yağı Var mı? Bir Şişe Umut ve Bir Hikâye…
Selam sevgili forumdaşlar,
Bugün size çok basit bir sorudan doğan, ama içimde yankısı uzun süren bir hikâye anlatmak istiyorum:
“Eczanede çay ağacı yağı var mı?”
Kulağa sıradan geliyor, değil mi?
Ama bazen bir eczanenin kapısından girerken, sadece bir ürün değil, bir teselli, bir çare, bir umut ararsınız.
Benim hikâyem, tam da böyle bir arayışın etrafında dönen, biraz gerçek, biraz duygusal bir hikâye…
---
Bir Akşamüstü, Bir Soru ve Bir Sessizlik
Yağmurlu bir akşamdı. Rüzgâr sokakları süpürürken, ben elimde küçük bir not kâğıdıyla eczanenin kapısında bekliyordum.
Notta sadece bir cümle yazıyordu:
> “Çay ağacı yağı al, belki işe yarar.”
Annem yazmıştı o cümleyi. Yüzünde son günlerdeki yorgunluk, saç diplerindeki o küçük döküntüler… O, “önemli değil” dese de annelerin sesi bazen gözlerindedir.
Ben de bir umutla o yağı bulmak için yola çıkmıştım.
Kapıdan içeri girdiğimde eczane loştu, ama raflar düzenliydi.
Tezgâhın arkasında genç bir eczacı, Murat, bilgisayarda reçeteleri düzenliyordu.
Yanında, gülümsemesiyle ortamı ısıtan, eczanenin kalbi diyebileceğim Elif vardı.
— “Merhaba,” dedim, “Çay ağacı yağı var mı sizde?”
Murat hemen bilgisayara yöneldi, pratik, net bir ses tonuyla,
— “Hemen bakalım, markasına göre değişiyor. Ne için kullanacaktınız?” dedi.
Elif ise gülümseyerek, başını hafif yana eğdi:
— “Cilt için mi, saç için mi? Belki size başka bir karışım da önerebilirim.”
İşte o an anladım, aynı soruya iki farklı dünya cevap veriyordu.
---
Murat: Çözüm Arayan Adam
Murat, belli ki işini ciddiyetle yapan biriydi.
Bilgisayara birkaç tıklama yaptı, “Evet, elimizde var. Ama eğer saç içinse, antifungal etkisi güçlü bir şampuanla desteklemeniz gerekir,” dedi.
Kelimeleri tıbbi, net, sonuç odaklıydı.
O konuşurken, sanki her şey bir planın parçasıydı.
— “Sorunu tanımla, çözümü uygula, sonucu izle.”
Belki de hayatta en çok böyle insanlara ihtiyaç duyuyoruz, değil mi?
Sabit, kararlı, belirsizliği sevmezler ama bu yönleriyle güven verirler.
---
Elif: Empatinin Gücü
Elif ise başka bir yerden konuşuyordu.
Gözleri yumuşaktı, sesi huzur vericiydi.
— “Biliyor musunuz,” dedi, “Ben de bir dönem kullanmıştım çay ağacı yağını. Sadece saç için değil, bazen kokusuyla bile iyi gelir insana. Ferahlatır, sakinleştirir.”
Sonra annemden bahsettiğimi duyunca, elini kalbine götürüp,
— “Anneniz içinse, biraz da lavanta yağı alın derim. Uykusu da rahat olur,” dedi.
O anda hissettim ki, Murat bilgiyle konuşuyordu; Elif ise kalple.
Birinin dili çözüm, diğerinin dili şefkatti.
İkisi de aynı hedefe yürüyordu: iyileştirmek.
---
Çay Ağacı Yağı: Bir Şişe Umut
Eczacı Murat raftan küçük bir şişe çıkardı.
Yeşil kapaklı, şeffaf cam bir şişeydi.
Elif kutuyu aldı, üzerinde yazan minik harfleri okudu:
> “Doğal antiseptik. Saf çay ağacı yağı. 10 ml.”
Şişeyi avucuma bıraktı, “Bazen bu küçücük şişeler koca bir yorgunluğu alır,” dedi.
O kadar basit bir ürün, o kadar anlamlı bir anda elimdeydi ki, içimden “belki bu gerçekten işe yarar” dedim.
Ama içimde bir ses daha vardı: “Belki de işe yarayacak olan şey, bu insanların iyi niyetidir.”
---
Erkek ve Kadın Yaklaşımının Kesiştiği Yer
O akşam eczaneden çıkarken fark ettim:
Hayat, tıpkı o eczanedeki iki insan gibi işliyordu.
Erkekler genelde çözüm arar, yollar planlar, strateji kurar.
Kadınlar ise kalplere dokunur, ruhun da tedaviye ihtiyacı olduğunu hatırlatır.
Murat bana hangi ürünün işe yarayacağını söyledi.
Elif bana, o ürünü nasıl umutla kullanabileceğimi hissettirdi.
Birinin rehberliğiyle elimde bir şişe çay ağacı yağı vardı;
Diğerinin sıcak sözüyle içimde bir inanç.
---
O Akşam ve Sonrası
Eve vardığımda annem mutfakta oturuyordu.
Masaya şişeyi bıraktım.
“Bak anne, buldum,” dedim.
Gülümsedi, ama yüzündeki yorgunluk hâlâ oradaydı.
Sonra Elif’in önerisini hatırladım, lavanta yağını da almıştım.
O gece annem saç diplerine çay ağacı yağını sürdü, yastığının yanına lavanta damlattım.
Kokular karıştı, evin havası değişti.
Belki o yağ her derde deva değildi,
ama bir şişe umut, bir o kadar da sevgi taşımıştı içinde.
---
Forumdaşlar, Şimdi Sıra Sizde...
Bazen bir eczane kapısından girmek bile bir hikâyenin başlangıcı olur.
Bir ürün, bir koku, bir insan sözü…
Hepsi bir araya gelir ve bir günü güzelleştirir.
Siz hiç böyle bir an yaşadınız mı forumdaşlar?
Basit bir alışverişin, kalbinizi ısıttığı oldu mu hiç?
Ya da sizce, “iyileşmek” sadece ilaçla mı olur, yoksa biraz da iyi insanlarla mı?
Belki de hepimiz birer küçük şişe gibiyiz —
Birimizin içinde bilgi, birimizin içinde sevgi var.
Ve gerçek şifa, ikisi bir araya geldiğinde başlıyor…
Selam sevgili forumdaşlar,
Bugün size çok basit bir sorudan doğan, ama içimde yankısı uzun süren bir hikâye anlatmak istiyorum:
“Eczanede çay ağacı yağı var mı?”
Kulağa sıradan geliyor, değil mi?
Ama bazen bir eczanenin kapısından girerken, sadece bir ürün değil, bir teselli, bir çare, bir umut ararsınız.
Benim hikâyem, tam da böyle bir arayışın etrafında dönen, biraz gerçek, biraz duygusal bir hikâye…
---
Bir Akşamüstü, Bir Soru ve Bir Sessizlik
Yağmurlu bir akşamdı. Rüzgâr sokakları süpürürken, ben elimde küçük bir not kâğıdıyla eczanenin kapısında bekliyordum.
Notta sadece bir cümle yazıyordu:
> “Çay ağacı yağı al, belki işe yarar.”
Annem yazmıştı o cümleyi. Yüzünde son günlerdeki yorgunluk, saç diplerindeki o küçük döküntüler… O, “önemli değil” dese de annelerin sesi bazen gözlerindedir.
Ben de bir umutla o yağı bulmak için yola çıkmıştım.
Kapıdan içeri girdiğimde eczane loştu, ama raflar düzenliydi.
Tezgâhın arkasında genç bir eczacı, Murat, bilgisayarda reçeteleri düzenliyordu.
Yanında, gülümsemesiyle ortamı ısıtan, eczanenin kalbi diyebileceğim Elif vardı.
— “Merhaba,” dedim, “Çay ağacı yağı var mı sizde?”
Murat hemen bilgisayara yöneldi, pratik, net bir ses tonuyla,
— “Hemen bakalım, markasına göre değişiyor. Ne için kullanacaktınız?” dedi.
Elif ise gülümseyerek, başını hafif yana eğdi:
— “Cilt için mi, saç için mi? Belki size başka bir karışım da önerebilirim.”
İşte o an anladım, aynı soruya iki farklı dünya cevap veriyordu.
---
Murat: Çözüm Arayan Adam
Murat, belli ki işini ciddiyetle yapan biriydi.
Bilgisayara birkaç tıklama yaptı, “Evet, elimizde var. Ama eğer saç içinse, antifungal etkisi güçlü bir şampuanla desteklemeniz gerekir,” dedi.
Kelimeleri tıbbi, net, sonuç odaklıydı.
O konuşurken, sanki her şey bir planın parçasıydı.
— “Sorunu tanımla, çözümü uygula, sonucu izle.”
Belki de hayatta en çok böyle insanlara ihtiyaç duyuyoruz, değil mi?
Sabit, kararlı, belirsizliği sevmezler ama bu yönleriyle güven verirler.
---
Elif: Empatinin Gücü
Elif ise başka bir yerden konuşuyordu.
Gözleri yumuşaktı, sesi huzur vericiydi.
— “Biliyor musunuz,” dedi, “Ben de bir dönem kullanmıştım çay ağacı yağını. Sadece saç için değil, bazen kokusuyla bile iyi gelir insana. Ferahlatır, sakinleştirir.”
Sonra annemden bahsettiğimi duyunca, elini kalbine götürüp,
— “Anneniz içinse, biraz da lavanta yağı alın derim. Uykusu da rahat olur,” dedi.
O anda hissettim ki, Murat bilgiyle konuşuyordu; Elif ise kalple.
Birinin dili çözüm, diğerinin dili şefkatti.
İkisi de aynı hedefe yürüyordu: iyileştirmek.
---
Çay Ağacı Yağı: Bir Şişe Umut
Eczacı Murat raftan küçük bir şişe çıkardı.
Yeşil kapaklı, şeffaf cam bir şişeydi.
Elif kutuyu aldı, üzerinde yazan minik harfleri okudu:
> “Doğal antiseptik. Saf çay ağacı yağı. 10 ml.”
Şişeyi avucuma bıraktı, “Bazen bu küçücük şişeler koca bir yorgunluğu alır,” dedi.
O kadar basit bir ürün, o kadar anlamlı bir anda elimdeydi ki, içimden “belki bu gerçekten işe yarar” dedim.
Ama içimde bir ses daha vardı: “Belki de işe yarayacak olan şey, bu insanların iyi niyetidir.”
---
Erkek ve Kadın Yaklaşımının Kesiştiği Yer
O akşam eczaneden çıkarken fark ettim:
Hayat, tıpkı o eczanedeki iki insan gibi işliyordu.
Erkekler genelde çözüm arar, yollar planlar, strateji kurar.
Kadınlar ise kalplere dokunur, ruhun da tedaviye ihtiyacı olduğunu hatırlatır.
Murat bana hangi ürünün işe yarayacağını söyledi.
Elif bana, o ürünü nasıl umutla kullanabileceğimi hissettirdi.
Birinin rehberliğiyle elimde bir şişe çay ağacı yağı vardı;
Diğerinin sıcak sözüyle içimde bir inanç.
---
O Akşam ve Sonrası
Eve vardığımda annem mutfakta oturuyordu.
Masaya şişeyi bıraktım.
“Bak anne, buldum,” dedim.
Gülümsedi, ama yüzündeki yorgunluk hâlâ oradaydı.
Sonra Elif’in önerisini hatırladım, lavanta yağını da almıştım.
O gece annem saç diplerine çay ağacı yağını sürdü, yastığının yanına lavanta damlattım.
Kokular karıştı, evin havası değişti.
Belki o yağ her derde deva değildi,
ama bir şişe umut, bir o kadar da sevgi taşımıştı içinde.
---
Forumdaşlar, Şimdi Sıra Sizde...
Bazen bir eczane kapısından girmek bile bir hikâyenin başlangıcı olur.
Bir ürün, bir koku, bir insan sözü…
Hepsi bir araya gelir ve bir günü güzelleştirir.
Siz hiç böyle bir an yaşadınız mı forumdaşlar?
Basit bir alışverişin, kalbinizi ısıttığı oldu mu hiç?
Ya da sizce, “iyileşmek” sadece ilaçla mı olur, yoksa biraz da iyi insanlarla mı?
Belki de hepimiz birer küçük şişe gibiyiz —
Birimizin içinde bilgi, birimizin içinde sevgi var.
Ve gerçek şifa, ikisi bir araya geldiğinde başlıyor…