Stray duyurulduğu günden bu yana ben de dahil olmak üzere bir fazlaca insanın merakla, hatta kimi kısmın heyecanla beklediği bir oyun. Oyunun kendisine şu biçimde bir bakıldığında oyuncunun dikkatini daha birinci başta çekmeyi başarıyor. Nasıl çekmesin ki. Stray, alışageldiğimiz oyunların haricinde bir iş yaparak oyuncuya bir kedinin denetimini veriyor. Oyunda bir kediye hayat vermenin yanı sıra, oyunun sahip olduğu siber punk cihan de pek ilgi alımlı bir öge.
Özellikle Cyberpunk 2077’den itibaren oyun dünyasında hâkim bir tema olma yolunda ilerleyen siber punk cihanların başarılı bir meselai de Stray de görüyoruz. Lafı daha fazla uzatmadan ayrıntılara girerek oyun hakkındaki görüşlerimi sizlerle paylaşmaya başlayayım.
Stray birinci gösterildiğinde çok farklı beklentilere girmiştim. Kelam konusu bu beklentilerim sıradan bulmaca kesimlerini çözmek ve sıkıcı parkur mekaniklerini yapmanın haricindeydı. Lakin ne yazık ki Stray, bu alanda beni tam manasıyla hayal kırıklığına uğrattı. Oyunda aksiyona dair olan enstantaneler çok az ve bence gereğince düzgün kurgulanmamış durumda.
sıradan ve Tekdüze Platform
Benim Stray’den beklentim parkur mekaniklerinin yetenek gerektiren, insanın gayret etme dürtüsünü gıdıklayan bir yapıya sahip olması istikametindeydi. Sağdan sola, üstten aşağıya, önden geriye donaat donat… pardon o farklıydı. Ne yazık ki Stray’de yer alan parkur mekanikleri tuşa basıp gitmek istediğiniz noktaya çarçabuk erişebildiğiniz bir yapıda. Kelam konusu bu yapının yerine, etraftaki ögelere atlamanın kolay olmadığı bir yapı olsaydı ve buna ek olarak süratli parkur komboları yapabildiğimiz meydan okuyucu mekanikler kelam konusu olsaydı, oyundaki konsantrasyonum daha üstte olabilirdi.
Yüzeysel Bulmacalar
Oyundan bir öteki beklentim ise kedi olarak bir gizem perdesini ortalarken çözdüğümüz ve çözeceğimiz bulmacaların daha nitelikli, eğlenceli ve zorlayıcı olmasıydı. Stray bu noktada sıradan bir point and click oyunundan fazlaca da öteye geçememiş durumda.
Stray’in içerisinde, bulmaca ögelerinde farklı mekaniklerin kullanıldığı yapılar yer alıyor olsaydı tahminen ben de bulmacaları yaparken bu kadar sıkılmazdım. Stray ne yazık ki bulmaca noktasında çoklukla bir yerlerde gizli olan şeyleri bulmanız ve onları bir yere götürmeniz, sokmanız, çıkarmanız ve takmanız üzerine heyeti. Oyun varsayım edebileceğiniz üzere bu hareketi pek sıkıcı bir biçimde yapıyor. Bu şikayetlerimi örnek bir bulmaca tasarımı ile destekleyeyim. Yani ben olsaydım nasıl bir tasarım yapabilirdim?
Bir dikdörtgen ahşap modülü düşünün ve bunun uzunluğunun biraz büyük olduğunu. Üzerinde çeşitli işlemelere sahip toplar olduğunu ve yanlışsız biçimde hakikat tarafa çevrilirse bu topların ışık yaydığını hayal edelim. bu türlü dört adet top olsa ve bunları patilerimizle yuvarlayarak hakikat komboyu bulmaya çalışsak eğlenceli olabilirdi. Hatta bu yapı yüksekte olsa ve o yapıdaki bulmacayı her çözemediğimizde istikrarımızı kaybedip aşağı düşme tehlikesi geçirsek, o esnada oyunculuğumuza ve reflekslerimize bağlı olarak aşağıya düşsek ya da olduğumuz yerde kalmayı başarıp bulmacayı çözmeye çalışmaya devam etsek…
Yukarıdaki örnek çok sıradan bir bulmaca ve parkur ögelerinin birleştiği bir yapı. Üstelik bu fikri düşünmem 5 dakikamı dahi almadı. Bir oyun dizayncısı olsam ve Stray üzere bir projede yer alıyor olsam katiyen bu bahislerin üzerine fazlaca daha fazla düşünür, fazlaca daha hoş bulmacalar yaratırdım. Bu noktada mutlaka oyunun potansiyelinin eritildiğini düşünüyorum.
Stray Casual Oyuncu İçin Yanlışsız Bir Tercih
Stray’in parkur mekaniklerini de biraz açmak ve üzerine konuşmak istiyorum. Oyunda zıplamak istediğiniz noktaya bakıyorsunuz, atanmış tuşa basarak görüş alanınızdaki seçmiş olduğunuz yere atlama fonksiyonunu gerçekleştiriyorsunuz. Kimse oyun yapımcılarına söylemedi mi? Bu fazlaca sıkıcı, felaket sıkıcı. Bu yapı ömründe hiç oyun oynamamış ya da oyunlara yeni başlayan insanlara oyunları öğretmek için kullanabileceğiniz bir formül.
Oyunun üretimcileri muhtemelen bu dizaynı oyundaki akıcılığı bozmamak için yapmışlar. Lakin keşke akış bozulsaydı. Stray, bu ve gibisi yapılarıyla bende dümdüz otobanda saatlerce tıpkı süratte hiç sağa sola hareket etmeden gitme tesiri yaptı. Oyunu oynarken hipnotize oldum ve deneyimim esnasında oyuna bakarken uyuyakaldım. Gözlerim açık fakat adeta uyuyorum. Buna yol açan sebep ise üretimde rastgele bir hareketliliğin yer almamasıydı. Stray, oynanış noktasında ne yazık ki kendini yine eden birbirinden farksız hareket silsilesinden ibaret bir imal. Ayrıyeten Stray’de yönlendirdiğim kedinin denetiminin bende olduğunu oyun boyunca ne yazık ki hissedemedim.
Şarjlı UV Işını Çok Sıkıcı
Stray’in sahip olduğu aksiyon da şüphesiz kestirim edebileceğiniz üzere pek zayıf. Yanımızda bulunan B12 isimli droidin merceklerinden UV ışını çıkartarak, bizlere vakit zaman musallat olan parazitleri yok edebiliyoruz. Fakat bunu kullanmak da bir daha çok sıkıcı. Üstelik bu UV ışınını da o denli istediğimiz kadar istediğimiz üzere her yerde kullanamıyoruz. Bu ışının bir de şarj müddeti var. esasen kısıtlı olan aksiyon anlarına bir de bu biçimde kısıtlamalar gelince benim tadım çok kaçtı. halbuki ki oyunun çabucak hemen başında olan kovalamaca sekansı benim için çok eğlenceli başlamıştı
Neon Işıklarının Gölgesinde Muazzam Bir Şehir
Yazıya başladığım andan beri Stray için ne kadar hayal kırıklığına uğradığımdan bahsediyor ve mızmızlanıyorum. Pekala bu oyunun hiç mi hoş yanları yok? şüphesiz var, olmaz olur mu. tıpkı vakitte şahane yaptığı işler var. Onlardan birincisi olağan olarak ki görsel şölen.
Stray, siber punk bir kozmosta geçiyor. Üretimci stüdyo oyunun cihanını fazlaca düzgün bir biçimde tasarlamış. Bilhassa içerisinde bulunduğumuz kentin sahip olduğu kıssayı göz önünde bulundurduğunuzda kent göze başka bir çarpıcı geliyor.
Stray, sahip olduğu temasını tam manası ile taşıyan ve yansıtan bir oyun. Karanlık alanlarda etrafı aydınlatan neon ışıklar, etrafta gorebileceğiniz yavaşça sis ve puslu bir kent yapısı, yozlaşmış bir kent, robotlar, kentlerde yer alan sıradan ayrıntılar ve detaylar. Tüm bunları bir ortaya getirdiğinizde Stray’in sahip olduğu kent yapısı oyun dünyasının tahminen de klasiklerine girmeyi hak edecek cinsten bir yapıda.
Görsel Şölen
Oyunda kullanılan ışıklandırma ve renk paletleri pek güçlü. Bu durum da oyunun içerisinde olduğumuz kentte keyifli vakit harcamamızı sağlıyor. Bu mevzudaki tek şikâyetim kentin bir tık karanlık olması. Keşke biraz daha aydınlık olsaydı diye içimden hayli geçirdim. Fakat bu dediğimin olması oyunun sahip olduğu kıssaya aykırı düşecek bir durum oluşturacağı için, kelam konusu husustan vazgeçmek ve bu durumu anlayış ile karşılamak durumunda kalıyorum.
Oyunda yer alan açık alan aydınlatmalar çok güzel durumda. Buna ek olarak iç yer aydınlatmaları da çok başarılı. nazarance karanlık sayılabilecek bir atmosfere sahip bu oyunda objeleri ayırt edememe, bakılırsamememe, manzarada kumlanma üzere meselelerle karşılaşmıyorsunuz.
Oyunda yer alan karakterler ise Stray’in çapı düşünüldüğünde kâfi seviyede. Oyunun muhtaçlığı olacağı kadar. Stray’de o denli fazlaca derinlikli karakterler yok lakin buna gerek de yok. Muhakkak bir yüzeysellikte kalarak da oyun muhtaçlığı olan derinliği yansıtabilmeyi başarıyor. Bu noktada karakter dizaynlarına ve karakterlerin işlenişe de değinmek istiyorum.
Oyunda yer alan karakterler çok güzel ayrıntılandırılmış ve görsel açıdan pek başarılılar. Ekseriyetle oyunlarda açıkları bulmaya çalışan bir editör olarak, oyunda bu noktada pek açık ya da kusur bulamadım. Karakterler ile birinci temaslar genelde çok kâfi seviyede. Lakin işin benim üzere cılkını çıkarır ve daima olarak onlarla bağlantı kurmaya çalışırsanız, oyun doğal olarak yinea düşmeye başlıyor.
Başarılı Kıssa, Etkisiz Sunum
Stray ile ilgili kararsız kaldığım bir bahis var. O da oyunun sahip olduğu öykü ve bu öykünün oyuncuya aktarılış biçimi. Genel çizgileri ile bakıldığında Stray ilgi cazibeli, merak uyandırıcı ve başarılı bir öyküye sahip. Bilhassa sınıf ayrılıklarını, siber punk cihanı ve insanların gelebileceği nokta üzere hususlara değinmesi benim pek hoşuma gitti. Oyunda vakit zaman kıssa kendisini merak ettirmeyi de başarıyor. Lakin kıssanın oyuncuya aktarılışında sorunlar mevcut. Aslında sorunlar mevcut mu emin değilim. Çünkü sorun olarak gördüğüm şeyler oyun dizaynından da kaynaklanıyor.
Stray çoklukla öyküyü size diyaloglar üzerinden anlatıyor. Ortalama 7 saatlik bir oynanışa sahip olan bir oyunda, bu kadar mühlet boyunca diyalogdan öykü anlatısı kabul edilebilir. Lakin çizgisel ve kısmi küçük açık dünyaya sahip bir oyunda daha güçlü sinematiklerle de desteklenmiş bir öykü anlatısı epey daha başarılı olabilirdi.
Oyunda B12 droidimiz yardımıyla yazıları okuyabilmek, içerisinde bulunduğumuz kainata dair bilgiler edinebilmek pek beğenilen. Fakat oyunun sahip olduğu ana anlatı tercihlerinden biri bence katiyen bu biçimde olmamalıydı. Yani oyun bu kadar çizgisel ve küçük bir dünyaya sahip olmasaydı bu biçimde tahminen kabul edilebilirdi. Lakin bu kadar rafine olan bir işte bu durum benim tüm oyun boyunca gözüme çarptı.
Benim nezdimde oyun, sahip olduğu güçlü, hoş ve daha da detaylandırılabilecek bir öyküyü, epey ham, sıkıcı ve elini cimri tutarak mevzuyu, öyküyü harcamış durumda. Keşke bu kadar derinlikli üzerine ideolojiler yaratılabilecek bir senaryoyu ve kıssayı oyun bu türlü harcamasaydı. aslına bakarsan tempo olarak ve oynanış olarak da meseleleri olan Stray, kıssa anlatımındaki yanlış seçimlerden kaynaklı da uygunca sıkıcı bir oyun haline gelmeye başlıyor. Bu mevzu ile bir arada de yavaş yavaş sonuç kısmına hakikat ilerliyoruz.
Sonuç
Stray, benim beklentilerimin altında kalan bir oyun oldu. Son vakit içinderda söylemekten sıkıldığım ancak niçinse yapımcıların üzerinde ısrar ettiği bir duruma maruz kalmış durumda; eğlenceli olmayı unutmak. senelerdan bu yana hayatlarımıza yer etmiş olan oyunları oynamamızdaki temel motivasyonumuz, yüklü olarak cümbüş temelli olarak karşımıza çıkıyor. Ne yazık ki son devirlerde bilhassa de bağımsız oyunlarda cümbüş eksik kalmaya başlıyor. Bu durum yapımcıların sahip olduğu entelektüel yapıdan mı kaynaklı yoksa işgüzarlığından mı emin değilim. Bu aslına bakacak olursanız farklı bir yazının tartışma konusu fakat sonuç olarak Stray ne yazık ki eğlenceli olmayı başaramamış bir oyun olarak karşımıza çıkıyor.
Oyun basınında ve medyasında yer alan insanların Stray’e karşı bu derece yükselmeleri ve oyunu beğenmelerine ise mana veremiyorum. Hele ki kusursuza yakın puanların verilmesini… Stray benim gözümde ortalama bir bağımsız oyun. Ardınıza yaslanıp sakin bir biçimde yalnızca oyun oynamak ve rastgele bir gayrete dahil olmak istemeyen bir oyuncu iseniz, casual yapıda oyunlar seviyorsanız, Stray sizi tatmin edebilir. Fakat oyuncu olarak oyunlarda ayrıntı, derinlik, oynanış ve gibisi ögeleri arzulayan talep eden bir oyuncu iseniz Stray sizi tatmin etmeyebilir.
Özellikle Cyberpunk 2077’den itibaren oyun dünyasında hâkim bir tema olma yolunda ilerleyen siber punk cihanların başarılı bir meselai de Stray de görüyoruz. Lafı daha fazla uzatmadan ayrıntılara girerek oyun hakkındaki görüşlerimi sizlerle paylaşmaya başlayayım.
Stray birinci gösterildiğinde çok farklı beklentilere girmiştim. Kelam konusu bu beklentilerim sıradan bulmaca kesimlerini çözmek ve sıkıcı parkur mekaniklerini yapmanın haricindeydı. Lakin ne yazık ki Stray, bu alanda beni tam manasıyla hayal kırıklığına uğrattı. Oyunda aksiyona dair olan enstantaneler çok az ve bence gereğince düzgün kurgulanmamış durumda.
sıradan ve Tekdüze Platform
Benim Stray’den beklentim parkur mekaniklerinin yetenek gerektiren, insanın gayret etme dürtüsünü gıdıklayan bir yapıya sahip olması istikametindeydi. Sağdan sola, üstten aşağıya, önden geriye donaat donat… pardon o farklıydı. Ne yazık ki Stray’de yer alan parkur mekanikleri tuşa basıp gitmek istediğiniz noktaya çarçabuk erişebildiğiniz bir yapıda. Kelam konusu bu yapının yerine, etraftaki ögelere atlamanın kolay olmadığı bir yapı olsaydı ve buna ek olarak süratli parkur komboları yapabildiğimiz meydan okuyucu mekanikler kelam konusu olsaydı, oyundaki konsantrasyonum daha üstte olabilirdi.
Yüzeysel Bulmacalar
Oyundan bir öteki beklentim ise kedi olarak bir gizem perdesini ortalarken çözdüğümüz ve çözeceğimiz bulmacaların daha nitelikli, eğlenceli ve zorlayıcı olmasıydı. Stray bu noktada sıradan bir point and click oyunundan fazlaca da öteye geçememiş durumda.
Stray’in içerisinde, bulmaca ögelerinde farklı mekaniklerin kullanıldığı yapılar yer alıyor olsaydı tahminen ben de bulmacaları yaparken bu kadar sıkılmazdım. Stray ne yazık ki bulmaca noktasında çoklukla bir yerlerde gizli olan şeyleri bulmanız ve onları bir yere götürmeniz, sokmanız, çıkarmanız ve takmanız üzerine heyeti. Oyun varsayım edebileceğiniz üzere bu hareketi pek sıkıcı bir biçimde yapıyor. Bu şikayetlerimi örnek bir bulmaca tasarımı ile destekleyeyim. Yani ben olsaydım nasıl bir tasarım yapabilirdim?
Bir dikdörtgen ahşap modülü düşünün ve bunun uzunluğunun biraz büyük olduğunu. Üzerinde çeşitli işlemelere sahip toplar olduğunu ve yanlışsız biçimde hakikat tarafa çevrilirse bu topların ışık yaydığını hayal edelim. bu türlü dört adet top olsa ve bunları patilerimizle yuvarlayarak hakikat komboyu bulmaya çalışsak eğlenceli olabilirdi. Hatta bu yapı yüksekte olsa ve o yapıdaki bulmacayı her çözemediğimizde istikrarımızı kaybedip aşağı düşme tehlikesi geçirsek, o esnada oyunculuğumuza ve reflekslerimize bağlı olarak aşağıya düşsek ya da olduğumuz yerde kalmayı başarıp bulmacayı çözmeye çalışmaya devam etsek…
Yukarıdaki örnek çok sıradan bir bulmaca ve parkur ögelerinin birleştiği bir yapı. Üstelik bu fikri düşünmem 5 dakikamı dahi almadı. Bir oyun dizayncısı olsam ve Stray üzere bir projede yer alıyor olsam katiyen bu bahislerin üzerine fazlaca daha fazla düşünür, fazlaca daha hoş bulmacalar yaratırdım. Bu noktada mutlaka oyunun potansiyelinin eritildiğini düşünüyorum.
Stray Casual Oyuncu İçin Yanlışsız Bir Tercih
Stray’in parkur mekaniklerini de biraz açmak ve üzerine konuşmak istiyorum. Oyunda zıplamak istediğiniz noktaya bakıyorsunuz, atanmış tuşa basarak görüş alanınızdaki seçmiş olduğunuz yere atlama fonksiyonunu gerçekleştiriyorsunuz. Kimse oyun yapımcılarına söylemedi mi? Bu fazlaca sıkıcı, felaket sıkıcı. Bu yapı ömründe hiç oyun oynamamış ya da oyunlara yeni başlayan insanlara oyunları öğretmek için kullanabileceğiniz bir formül.
Oyunun üretimcileri muhtemelen bu dizaynı oyundaki akıcılığı bozmamak için yapmışlar. Lakin keşke akış bozulsaydı. Stray, bu ve gibisi yapılarıyla bende dümdüz otobanda saatlerce tıpkı süratte hiç sağa sola hareket etmeden gitme tesiri yaptı. Oyunu oynarken hipnotize oldum ve deneyimim esnasında oyuna bakarken uyuyakaldım. Gözlerim açık fakat adeta uyuyorum. Buna yol açan sebep ise üretimde rastgele bir hareketliliğin yer almamasıydı. Stray, oynanış noktasında ne yazık ki kendini yine eden birbirinden farksız hareket silsilesinden ibaret bir imal. Ayrıyeten Stray’de yönlendirdiğim kedinin denetiminin bende olduğunu oyun boyunca ne yazık ki hissedemedim.
Şarjlı UV Işını Çok Sıkıcı
Stray’in sahip olduğu aksiyon da şüphesiz kestirim edebileceğiniz üzere pek zayıf. Yanımızda bulunan B12 isimli droidin merceklerinden UV ışını çıkartarak, bizlere vakit zaman musallat olan parazitleri yok edebiliyoruz. Fakat bunu kullanmak da bir daha çok sıkıcı. Üstelik bu UV ışınını da o denli istediğimiz kadar istediğimiz üzere her yerde kullanamıyoruz. Bu ışının bir de şarj müddeti var. esasen kısıtlı olan aksiyon anlarına bir de bu biçimde kısıtlamalar gelince benim tadım çok kaçtı. halbuki ki oyunun çabucak hemen başında olan kovalamaca sekansı benim için çok eğlenceli başlamıştı
Neon Işıklarının Gölgesinde Muazzam Bir Şehir
Yazıya başladığım andan beri Stray için ne kadar hayal kırıklığına uğradığımdan bahsediyor ve mızmızlanıyorum. Pekala bu oyunun hiç mi hoş yanları yok? şüphesiz var, olmaz olur mu. tıpkı vakitte şahane yaptığı işler var. Onlardan birincisi olağan olarak ki görsel şölen.
Stray, siber punk bir kozmosta geçiyor. Üretimci stüdyo oyunun cihanını fazlaca düzgün bir biçimde tasarlamış. Bilhassa içerisinde bulunduğumuz kentin sahip olduğu kıssayı göz önünde bulundurduğunuzda kent göze başka bir çarpıcı geliyor.
Stray, sahip olduğu temasını tam manası ile taşıyan ve yansıtan bir oyun. Karanlık alanlarda etrafı aydınlatan neon ışıklar, etrafta gorebileceğiniz yavaşça sis ve puslu bir kent yapısı, yozlaşmış bir kent, robotlar, kentlerde yer alan sıradan ayrıntılar ve detaylar. Tüm bunları bir ortaya getirdiğinizde Stray’in sahip olduğu kent yapısı oyun dünyasının tahminen de klasiklerine girmeyi hak edecek cinsten bir yapıda.
Görsel Şölen
Oyunda kullanılan ışıklandırma ve renk paletleri pek güçlü. Bu durum da oyunun içerisinde olduğumuz kentte keyifli vakit harcamamızı sağlıyor. Bu mevzudaki tek şikâyetim kentin bir tık karanlık olması. Keşke biraz daha aydınlık olsaydı diye içimden hayli geçirdim. Fakat bu dediğimin olması oyunun sahip olduğu kıssaya aykırı düşecek bir durum oluşturacağı için, kelam konusu husustan vazgeçmek ve bu durumu anlayış ile karşılamak durumunda kalıyorum.
Oyunda yer alan açık alan aydınlatmalar çok güzel durumda. Buna ek olarak iç yer aydınlatmaları da çok başarılı. nazarance karanlık sayılabilecek bir atmosfere sahip bu oyunda objeleri ayırt edememe, bakılırsamememe, manzarada kumlanma üzere meselelerle karşılaşmıyorsunuz.
Oyunda yer alan karakterler ise Stray’in çapı düşünüldüğünde kâfi seviyede. Oyunun muhtaçlığı olacağı kadar. Stray’de o denli fazlaca derinlikli karakterler yok lakin buna gerek de yok. Muhakkak bir yüzeysellikte kalarak da oyun muhtaçlığı olan derinliği yansıtabilmeyi başarıyor. Bu noktada karakter dizaynlarına ve karakterlerin işlenişe de değinmek istiyorum.
Oyunda yer alan karakterler çok güzel ayrıntılandırılmış ve görsel açıdan pek başarılılar. Ekseriyetle oyunlarda açıkları bulmaya çalışan bir editör olarak, oyunda bu noktada pek açık ya da kusur bulamadım. Karakterler ile birinci temaslar genelde çok kâfi seviyede. Lakin işin benim üzere cılkını çıkarır ve daima olarak onlarla bağlantı kurmaya çalışırsanız, oyun doğal olarak yinea düşmeye başlıyor.
Başarılı Kıssa, Etkisiz Sunum
Stray ile ilgili kararsız kaldığım bir bahis var. O da oyunun sahip olduğu öykü ve bu öykünün oyuncuya aktarılış biçimi. Genel çizgileri ile bakıldığında Stray ilgi cazibeli, merak uyandırıcı ve başarılı bir öyküye sahip. Bilhassa sınıf ayrılıklarını, siber punk cihanı ve insanların gelebileceği nokta üzere hususlara değinmesi benim pek hoşuma gitti. Oyunda vakit zaman kıssa kendisini merak ettirmeyi de başarıyor. Lakin kıssanın oyuncuya aktarılışında sorunlar mevcut. Aslında sorunlar mevcut mu emin değilim. Çünkü sorun olarak gördüğüm şeyler oyun dizaynından da kaynaklanıyor.
Stray çoklukla öyküyü size diyaloglar üzerinden anlatıyor. Ortalama 7 saatlik bir oynanışa sahip olan bir oyunda, bu kadar mühlet boyunca diyalogdan öykü anlatısı kabul edilebilir. Lakin çizgisel ve kısmi küçük açık dünyaya sahip bir oyunda daha güçlü sinematiklerle de desteklenmiş bir öykü anlatısı epey daha başarılı olabilirdi.
Oyunda B12 droidimiz yardımıyla yazıları okuyabilmek, içerisinde bulunduğumuz kainata dair bilgiler edinebilmek pek beğenilen. Fakat oyunun sahip olduğu ana anlatı tercihlerinden biri bence katiyen bu biçimde olmamalıydı. Yani oyun bu kadar çizgisel ve küçük bir dünyaya sahip olmasaydı bu biçimde tahminen kabul edilebilirdi. Lakin bu kadar rafine olan bir işte bu durum benim tüm oyun boyunca gözüme çarptı.
Benim nezdimde oyun, sahip olduğu güçlü, hoş ve daha da detaylandırılabilecek bir öyküyü, epey ham, sıkıcı ve elini cimri tutarak mevzuyu, öyküyü harcamış durumda. Keşke bu kadar derinlikli üzerine ideolojiler yaratılabilecek bir senaryoyu ve kıssayı oyun bu türlü harcamasaydı. aslına bakarsan tempo olarak ve oynanış olarak da meseleleri olan Stray, kıssa anlatımındaki yanlış seçimlerden kaynaklı da uygunca sıkıcı bir oyun haline gelmeye başlıyor. Bu mevzu ile bir arada de yavaş yavaş sonuç kısmına hakikat ilerliyoruz.
Sonuç
Stray, benim beklentilerimin altında kalan bir oyun oldu. Son vakit içinderda söylemekten sıkıldığım ancak niçinse yapımcıların üzerinde ısrar ettiği bir duruma maruz kalmış durumda; eğlenceli olmayı unutmak. senelerdan bu yana hayatlarımıza yer etmiş olan oyunları oynamamızdaki temel motivasyonumuz, yüklü olarak cümbüş temelli olarak karşımıza çıkıyor. Ne yazık ki son devirlerde bilhassa de bağımsız oyunlarda cümbüş eksik kalmaya başlıyor. Bu durum yapımcıların sahip olduğu entelektüel yapıdan mı kaynaklı yoksa işgüzarlığından mı emin değilim. Bu aslına bakacak olursanız farklı bir yazının tartışma konusu fakat sonuç olarak Stray ne yazık ki eğlenceli olmayı başaramamış bir oyun olarak karşımıza çıkıyor.
Oyun basınında ve medyasında yer alan insanların Stray’e karşı bu derece yükselmeleri ve oyunu beğenmelerine ise mana veremiyorum. Hele ki kusursuza yakın puanların verilmesini… Stray benim gözümde ortalama bir bağımsız oyun. Ardınıza yaslanıp sakin bir biçimde yalnızca oyun oynamak ve rastgele bir gayrete dahil olmak istemeyen bir oyuncu iseniz, casual yapıda oyunlar seviyorsanız, Stray sizi tatmin edebilir. Fakat oyuncu olarak oyunlarda ayrıntı, derinlik, oynanış ve gibisi ögeleri arzulayan talep eden bir oyuncu iseniz Stray sizi tatmin etmeyebilir.